Προσφατα
.

19.2.21

Τα παιδιά των καλών ανθρώπων

του Γιάννη Λαζάρου 
Οι καλοί άνθρωποι στην Ελλάδα πάντα είχαν μια ξεχωριστή θέση στην κοινωνία αφού σε ό,τι κι αν συνέβη σ΄ αυτή την χώρα πάντα ήταν με τους νικητές και τελικά νίκησαν οι ίδιοι κατά κράτος. Οι καλοί άνθρωποι όπως είναι φυσικό αναπαράγονται (ανεξέλεγκτα κι αυτοί), όμως δεν κάνουν κανένα κακό αφού ακολουθούν πιστά τις εντολές του Θεού τους ο οποίος τους το ζήτησε επιτακτικά να αυξάνονται και να πληθύνονται. 
Τους καλούς ανθρώπους αμέσως τους ξεχωρίζεις γιατί πάντα είναι πρώτη θέση στην εκκλησία και σε ό,τι άλλο συμβαίνει στην ζωή της χώρας. Επίσης είναι και απόγονοι καλών ανθρώπων, οι οποίοι στο παρελθόν πρόσφεραν τα μάλα σε καιρούς χαλεπούς εξασφαλίζοντας το παντεσπάνι τους για τους ίδιους αλλά και για τα τέκνα τους. 
Αυτό το έκαναν πάντα για να διατηρούν την δύναμη αλλά και την θέληση να συνεχίσουν να μεταδίδουν τις αξίες τους, θρησκευτικές, πολιτικές, οικονομικές κ.λπ στα βλαστάρια τους. 
Για να καταλάβετε τι προσπαθώ να σας πω, παρόλο που δεν το φέρνω γύρω - γύρω, φανταστείτε έναν κουκουλοφόρο της κατοχής την ώρα που επιστρέφει στο σπίτι του φορτωμένος με κονσέρβες, γλυκά, χρήματα κ.α. αφού έχει καταδώσει καμιά δεκαριά πατριώτες να σταλούν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Κουρασμένος από τον κάματο της μέρας αφού θα ντερλίκωσε με την οικογένεια τα εδέσματα της προδοσίας, αμέσως μετά θα φώναζε τα βλαστάρια του και χαΐδεύοντάς τα θα έκανε τα αδύνατα δυνατά να τους εμφυσήσει τα ιδανικά της πατρίδας, της αλήθειας, της δημοκρατίας, της ελευθερίας και άλλων ανθρώπινων ιδανικών. 
Έτσι, τα παιδιά του καλού αυτού ανθρώπου μεγαλώνοντας θα γινότανε κι αυτά καλά παιδιά και όπως είναι φυσικό, αφού η πατρίδα πάντα χρειάζεται καλούς ανθρώπους να την κουμαντάρουν, αυτά τα παιδιά θα καλέσει να την υπηρετούν. 
Τα παιδιά των καλών ανθρώπων θεωρούν φυσικό να ψεύδονται, να κλέβουν, να σκοτώνουν, να προδίδουν αφού αυτά είναι περασμένα στο κύτταρό τους και δεν τιμωρούνται από κανένα νόμο που ισχύει μόνο για τα παιδιά των κακών ανθρώπων. 
Τα παιδιά των καλών ανθρώπων είναι με την θέληση του λαού πάντα σε θέσεις κυβερνητικές, αυτό μπορεί και να ονομαστεί "Δημοκρατία των καλών ανθρώπων". Αφού οι κακοί είναι αποκλεισμένοι πάντα και παντού. 
Οι καλοί άνθρωποι δημιούργησαν και ομάδες, που τις αποκαλούν κόμματα, και έτσι αν κανένας από τους κακούς ανανήψει και γίνει κομματόσκυλο τού πετάνε κανένα κοκαλάκι να καλοπεράσει κι αυτός. 
Το ψέμα για τα παιδιά των καλών ανθρώπων δεν είναι τρόπος ζωής αλλά η ίδια η ζωή. Ξεπέρασαν τους προγόνους τους σε φαντασία αφού είναι και σπουδαγμένα την σήμερον σε πανεπιστήμια που οι προηγούμενοι φρόντισαν να τα κάνουν κοτέτσια εκτροφής ζωντόβολων. Για να καταλάβετε πόσο προχωρημένοι είναι μπορεί να σου επιβάλουν φόρο βαφτίζοντάς τον πατριωτικό ή να είναι παιδοβιαστές και να δηλώνουν ασθένεια πέους. 
Τα γράμματα που έμαθαν τα παιδιά των καλών ανθρώπων ποτέ δεν πάνε χαμένα. Πάντα έχουν έτοιμες ωραίες λέξεις να ξεφύγουν από αυτό για το οποίο θα δίκαζαν τα παιδιά των κακών ανθρώπων. 
Αν υπάρξει καμιά διαφωνία από κάποιον για τα έργα και ημέρες των καλών παιδιών στέλνουν τα άλλα καλά παιδιά, που τα πληρώνουν, νόμιμα να βαράνε και σε σαπίζουν στο ξύλο. Έχουν μάθει από τους προπάτορές τους πως σωματικοί και ψυχικοί πόνοι μαζί δύσκολα αντέχονται οπότε κάνουν τα αδύνατα δυνατά να λιγοστεύουν οι κακοί. 
Τα παιδιά των καλών ανθρώπων έχουν εξασφαλισμένη και θέση στον παράδεισο αφού και πρώτο τραπέζι πίστα είναι σε όλες τις εκκλησιαστικές λειτουργίες αλλά και διότι οι αντιπρόσωποι του θεού παιδιά καλών ανθρώπων είναι. 
Έτσι εξασφαλίζεται η καλοπέραση σε όλες τις ζωές. Οπότε οι κακοί θα πρέπει να το εμπεδώσουν πως σε όποια ζωή και να ζουν πάντα θα υπομένουν τα παιδιά των καλών ανθρώπων που θα συνεχίσουν να αναπαράγονται. 
Αν κάποιος δεν αντέχει όλο αυτό το σκηνικό και έχει ξεπεράσει τα όριά του προ πολλού, μπορεί να αναφωνήσει μαζί μου "ευχαριστώ, πατέρα, που δεν ήσουν καλός άνθρωπος"
« PREV
NEXT »

1 σχόλιο

Γιώργος Έβερτ είπε...

Το είδα-βρήκα τέσσερις ημέρες μετά την δημοσίευση.
Το δυστύχημα ήταν ότι είχα σπάσει το χέρι μου και δε μπορούσα να γράψω.
Ας είναι...
Και πως αλλάζει-σπάει όλο αυτό, Ιωάννη;
Ποιός "καλός", σοφός", "πανάγαθος", δημιουργός δημιούργησε (κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση) αυτό το είδος των τόσων "καλών";
Ποία η χρησιμότητά του στην πλάση;
Τι σκοπό θα φέρει σε πέρας μέχρι να εξαφανιστεί (λίγοι "καλοί" θα μείνουν);
Αν διαθέτετε το χρόνο (εγώ όχι), απαντήστε.
ΥΣ: Τόσο ιδιαίτερη δημοσίευση και απαξιώθηκε και από καλούς και από κακούς.
Τείνω, στο ότι δεν υπάρχουν καλοί και κακοί (εξαιρώ ελαχίστους).
Εγώ τους καλούς προσέχω, τους κακούς τους γνωρίζω.
Καλημέρα..