γράφτηκε
Unknown
12.1.16
-
0
Comments
Το 2013 η εταιρία που κατασκευάζει τις θρυλικές μοτοσυκλέτες INDIAN ανακοίνωσε πως θα φτιάξει ένα μοντέλο που θα το ονομάσει «Spirit of Munro». Ακόμη και οι πιο φανατικοί της φίρμας αναρωτήθηκαν για το όνομα της νέας μηχανής που πήρε σάρκα και οστά από τον Jeb Scolman εξ’ ολοκλήρου χειροποίητη.
Χρειάστηκαν 90 μέρες για να παρουσιαστεί το «Πνεύμα του Μονρό», κατάμαυρο με τα νίκελ να αστράφτουν στις εξατμίσεις και στους τροχούς. Γραμμή λιτή και παράλληλα ένα όνειρο που κυνήγησε τον άνεμο και τον «νίκησε».
Ο νεαρός που λάτρευε την ταχύτητα
Ο Herbert James Munro γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1899 στην Νέα Ζηλανδία. Είδε και λάτρεψε την φύση στο αγρόκτημα του πατέρα του στο Edendale, ανατολικά της Invercargill. Η λατρεία του για την ταχύτητα φάνηκε πολύ νωρίς και το μόνο που μπορούσε να την κάνει πράξη ήταν το άλογο. Οι τρελοί καλπασμοί έκαναν τον πατέρα του να ανησυχήσει και να του κάνει συνεχείς παρατηρήσεις για την ταχύτητα που ανέπτυσσε με τον καλπασμό.
Όμως ο νεαρός δεν καταλάβαινε τίποτε. Όλο και πιο γρήγορα ήθελε να καλπάζει. Η ζωή στο αγρόκτημα περιορισμένη.
Όταν στα πρώτα ταξίδια στην Invercargill διαπίστωσε πως αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, τραίνα και αεροπλάνα τρέχουν πιο γρήγορα από το άλογο, η ζωή στο αγρόκτημα δεν τον χώραγε. Όμως οι οικογένεια δεν τον ενθάρρυνε να απομακρυνθεί από τους κόλπους της. Το ξέσπασμα του Α΄παγκοσμίου πολέμου το είδε σαν ευκαιρία να καταταγεί και να φύγει γνωρίζοντας τον κόσμο, αλλά η οικογένεια πάλι στάθηκε τροχοπέδη στα όνειρά του.
Βενζίνη, γράσο και γκάζια
Με το τέλος του πολέμου ο πατέρας του πούλησε το αγρόκτημα και εργάστηκαν στην κατασκευή της σήραγγας Otira. Η ευκαιρία που έψαχνε να μπει στον χώρο των μηχανοκίνητων ήταν μπροστά του. Έτσι, με αγώνα έγινε πωλητής μοτοσυκλετών ενώ παράλληλα γινόταν και ένας εκπληκτικός μηχανικός στο αντικείμενο που λάτρευε. Έχοντας πια στα χέρια του αυτά που ήθελε άρχισε να παίρνει μέρος και σε αγώνες όπου δεν άργησε να φανεί η «τρέλα του» για την ταχύτητα.
Την ίδια εποχή απόκτησε μια Indian Scout που η τελική της ταχύτητα ήταν 55 mph (89 χλμ/ώρα). Αυτή η ταχύτητα δεν ικανοποιούσε τον ονειροπόλο Munro και αποφάσισε να κάνει τροποποιήσεις. Το 1926 χωρίς καμία οικονομική υποστήριξη άρχισε να θέλει πιο πολλά από την μηχανή και οι νύχτες ήταν ατελείωτες αφού την ημέρα έπρεπε να πηγαίνει στην δουλειά ως πωλητής για φτάσει το όνειρό του: Να τρέξει πιο γρήγορα.
Έκανε την μηχανή φύλλο και φτερό, κατόρθωσε να της προσθέσει 350cc. Με ένα σύστημα τριπλής αλυσίδας και άλλα κόλπα μια μηχανή, που ο κατασκευαστής την έφτιαξε 600 cc, έφτασε στα 950 cc. Αυτό ήταν. Η ταχύτητα ήταν θέμα τροποποιήσεων πια. Όλο και πιο γρήγορα.
Δυο από εκείνα τα INDIAN που τροποποίησε υπάρχουν στην Νέα Ζηλανδία. Το ένα σε μουσείο και το άλλο σε ιδιωτική συλλογή.
Παράλληλα το 1927 παντρεύτηκε την Florence Beryl Martyn και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Ο αγώνας για την οικογένεια δεν τον απομάκρυνε από το πάθος του το οποίο συνεχίστηκε και μέσα από την δουλειά του.
Το 1947 χώρισε και εκτός των άλλων βασανίζονταν και από στηθάγχη. Μετά τον χωρισμό του έμενε σε ένα γκαράζ που είχε βάλει λουκέτο όπου ήταν περιτριγυρισμένος από όλα όσα θα του έδιναν πιο μεγάλη ταχύτητα.
Ένας ωκεανός τον χώριζε από το όνειρο
Η Νέα Ζηλανδία ήταν πολύ μικρή για να ανταποκριθεί στο όνειρο για μεγαλύτερες ταχύτητες αφού στους αγώνες της χώρας του είχε σαρώσει όλους τους τίτλους. Στο μυαλό του πλέον ήταν η φημισμένη Bonneville Salt Flats στη βορειοδυτική Γιούτα, η οποία όμως φάνταζε ως κάτι εξωπραγματικό. Εκεί, σ’ αυτή την απέραντη λίμνη με το συμπιεσμένο αλάτι που έπεφταν τα ρεκόρ ταχύτητας το ένα μετά το άλλο τον καλούσε το πεπρωμένο του αν και διένυε πια την έβδομη δεκαετία της ζωής του.
Πώς να φτάσει στην Αμερική, πώς να γευτεί το αλάτι της ταχύτητας που τα μίλια ήταν ατελείωτα και τα έξοδα δυσβάσταχτα; Κι όμως με θυσίες, αλλά και κάποια βοήθεια φίλων, o 63χρονος Munro φόρτωσε την γριά INDIAN στο καράβι και μετά από τεράστιες ταλαιπωρίες κάποιον Αύγουστο που γίνεται το πανηγύρι της ταχύτητας έφτασε στην λίμνη.
Θαμπώθηκε από τα τεχνολογικά θαύματα της εποχής που έκαναν παρέλαση και κόντεψε να πάθει αφυδάτωση ξεχνώντας να πιει νερό παρακολουθώντας τις δοκιμές και νιώθοντας την αδρεναλίνη του να εκτοξεύεται. Επειδή δεν γνώριζε τα διαδικαστικά κινδύνεψε να μην πάρει μέρος σε χρονολογημένο αγώνα. Με την παρέμβαση κάποιων μπήκε κι αυτός στην σειρά. Εξ’ άλλου τι να φοβηθούν τα θαύματα των μηχανών της εποχής από έναν γέρο αναβάτη με μια γριά INDIAN που μέτραγε πάνω από σαράντα χρόνια ζωής;
Σαρώνουν τα άλογα όταν γεράσουν
Στην δοκιμαστική με το αλάτι να τον δέρνει από παντού στην άβολη σέλα της γριάς κάτι πήγε να σπάσει μέσα του. Όμως δεν ήταν εκεί αποκλειστικά για να νικήσει. Ήταν για να ακουμπήσει τον άνεμο να τον πάρει παρέα να κάνουν μια βόλτα με την λατρεμένη «πειραγμένη» γριούλα που μούγκριζε κάνοντας τα λάστιχα να σκάβουν το αλάτι της πίστας.
Εκεί άρχισαν εκεί τελείωσαν όλα. Η ταχύτητα έχασε το νόημά της και αφού την κατέκτησε έγινε θρύλος.
Από το 1967 δεν μπορεί κανένας να πιάσει το χέρι του ανέμου. Το κρατάνε γερά ένας ονειροπαρμένος και μια κυρία που θα ήταν παλιοσίδερα πολλά χρόνια πριν καλπάσει στην αιωνιότητα μαζί του.
Τρελάθηκαν οι άνθρωποι του μηχανοκίνητου κόσμου με αυτόν τον παράξενο Νεοζηλανδό και όλοι ήθελαν μια λέξη του, να βρεθούν κοντά του. Μάλιστα ένα αμερικάνικο περιοδικό έκανε ένα ορθογραφικό λάθος αλλάζοντας το όνομά του από Bert σε Burt. Του άρεσε και το κράτησε για να μείνει στην ιστορία ως Burt Munro.
Στην θρυλική λίμνη αγωνίστηκε εννέα φορές και τα ρεκόρ του άφηναν όλον τον κόσμο άναυδο. Όμως το ακατάρριπτο στα 1000cc που είναι καταγεγραμμένο ξεπερνάει την φαντασία με την μηχανή που έγινε αλλά και τις προσωπικές θυσίες ενός ανθρώπου χωρίς καμία υποστήριξη.
Χωρίζουν οι θρύλοι;
Στις 6 Ιανουαρίου του 1978 ο Burt άφησε μόνη την κυρία, που οι βρυχηθμοί της αναστάτωναν την λίμνη με το αλάτι. Όμως κι αυτή χαμογελάει γιατί τίποτε δεν θα τον ικανοποιήσει, όπου κι αν γυρνάει, αφού πιο γρήγορο «πλάσμα» δεν θα ξαναβρεί.
 |
| Οι ντίβες δεν πεθαίνουν ποτέ. Η ανανεωμένη γριούλα "Spirit of Munro" κατασκευασμένη από την Indian. |
Η ζωή του θρυλικού Burt Munro αποτυπώθηκε σε φιλμ με τίτλο «The World's Fastest Indian» και η ερμηνεία του Anthony Hopkins είναι συγκλονιστική.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου