Προσφατα
.

12.8.20

Η δοκιμασία του πολιτισμού της Τουρκίας

Του Taner Akçam 
Βασικά, όλη η υπόθεση της Αγίας Σοφίας μπορεί να συνοψιστεί με τις φράσεις «ακατάλληλη» ή «ντροπή». Αλλά νομίζω ότι το κοινό στο οποίο απευθύνομαι δεν διαθέτει την πολιτιστική λεπτότητα για να βρει σε αυτές τις λέξεις νόημα. 
Για τους σκοπούς τους, θα ήταν καλύτερα να το διατυπώσουμε με ειλικρινή τρόπο που θα μπορούσαν να καταλάβουν πιο εύκολα: η πράξη που εκτελείται σε σχέση με την Αγία Σοφία είναι μια σαφής επίδειξη βαρβαρότητας. 
 
Είναι μια διακήρυξη «της τουρκικής έλλειψης πολιτισμού και καταστροφικότητας» σε ολόκληρο τον κόσμο. Και η σύζευξη του Ερντογάν με τον ηγέτη του MHP, Ντεβλέτ Μπαχτσέλι, είναι η πολιτική συμμαχία μέσω της οποίας έχει εκδηλωθεί αυτή η έλλειψη πολιτισμού και καταστροφής. 
 
“Μα γιατί ;” μπορείς να ρωτήσεις 
Διότι με αυτό το βήμα λέγεται στον κόσμο ότι «Παρόλο που ζούμε τον 21ο αιώνα, η νοοτροπία μας είναι ακόμα εκείνη του 1453. Ακόμα και τώρα, στον 21ο αιώνα, δεν ασχολούμαστε εντελώς με τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας. Ανάμεσά μας, δεν υπάρχει αίσθηση μεγαλύτερης πολιτιστικής κληρονομιάς πέρα ​​από αυτήν που μας άφησαν. Δεν έχουμε τίποτα να συνεισφέρουμε στους πολιτιστικούς θησαυρούς της ανθρωπότητας. Δεν είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε μια νέα πολιτιστική αξία. Καταλαμβάνουμε τους πολιτιστικούς θησαυρούς της ανθρωπότητας, τους σπάζουμε ή/και τους καταστρέφουμε.” 
 
Αυτό γίνεται. Εδώ, τώρα, τον 21ο αιώνα, η Αγία Σοφία, ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία του ανθρώπινου πολιτισμού θα «κατακτηθεί» ξανά και θα μετατραπεί σε τζαμί, όπως το 1453. 
 
Αυτό που γίνεται εδώ είναι μια πράξη πολιτιστικού βανδαλισμού. 
 
Αναρωτιέται κανείς: Μπορεί να κατανοήσει αυτή η συνεργασία Ερντογάν-Μπαχτσέλι, τους λόγους για τους οποίους η παγκόσμια άποψη κάποτε είχε εντελώς τόσο αρνητική εικόνα για την Τουρκία και για τους Τούρκους; 
 
Ο διάσημος Ρώσος στοχαστής του 19ου αιώνα Νικολάι Ντανιλέφσκι χώρισε κάποτε τις ανθρώπινες κοινωνίες σε «δημιουργούς πολιτισμού» και σε «καταστροφείς πολιτισμού». 
Κατέγραψε τους δέκα μεγαλύτερους μοναδικούς πολιτισμούς με χρονολογική σειρά: Αιγυπτιακός, Κινεζικός, Αρχαίος Σημιτικός (Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Φοίνικες, Χαλδαίοι), Ινδικός, Περσικός, Ελληνικός, Ρωμαϊκός, νεο-Σημιτικός (Άραβες) και Γερμανο-Ρωμαϊκός (Ευρωπαϊκός) και είπε τα ακόλουθα για αυτά: «Εκτός ​​από αυτούς τους θετικούς … πολιτισμούς εκεί εμφανίστηκαν επίσης περιοδικά στις εποχές της ανθρωπότητας ορισμένοι μεταβατικοί παράγοντες όπως οι Ούννοι, οι Μογγόλοι και οι Τούρκοι, των οποίων τα κεριά ξαφνικά φουντώνουν και σβήνουν, περνώντας γρήγορα στην ιστορία. 
Αφού ολοκληρώσουν το καθήκον της καταστροφής, βοηθώντας τους θανάτους των ετοιμοθάνατων πολιτισμών και, διασκορπίζοντας τα ερείπια τους, επιστρέφουν στην προηγούμενη ασημαντότητα τους και εξαφανίζονται. Μπορούμε να τους αποκαλέσουμε τους αρνητικούς παράγοντες της ιστορίας.” 
 
Όχι μόνο μεταξύ των διανοουμένων, αλλά σε ολόκληρη τη Δύση δεν υπήρξε τέλος σε αυτά που λέγονται για τον πολιτιστικό βανδαλισμό των Τούρκων. 
 
«Στη Βαλκανική Χερσόνησο, με κάθε βήμα του, ο Τούρκος έχει ποδοπατήσει τα προϊόντα πολιτισμού χιλιάδων ετών». 
«Όπου ο Τούρκος βλέπει ένα δέντρο, το κόβει». 
«Οι Τούρκοι έχουν εξαλείψει τους πολιτισμούς σε κάθε στροφή και δεν έχουν διατηρήσει εκείνα τα πράγματα που έχουν κατακτήσει. Δεν ήταν καθόλου λαοί πολιτισμού με μια έννοια και δεν κατάφεραν να οικοδομήσουν κάτι στα πολιτιστικά θεμέλια που έχουν καταλάβει.” 
«Τα μέρη όπου ο Οθωμανός έχει πατήσει το πόδι του δεν άνθισαν», τα μέρη όπου ο Τούρκος έχει πατήσει «έχουν μαραθεί και πεθάνει». 
«Οι Οθωμανοί ηγέτες δεν έχουν κάνει τίποτα με τα μέρη που έχουν κατακτήσει, εκτός από να ισοπεδώσουν και να καταστρέψουν, να διαλύσουν». 
 
Ορισμένες πηγές αναφέρουν ακόμη ότι η σκληρότητα και η ανελέητη κατάσταση των Τούρκων δεν ήταν μόνο απέναντι στους ξένους. Οι Τούρκοι ηγέτες «θα στραγγαλίσουν σκληρά και θα σκοτώσουν τους δικούς τους ανθρώπους αν είχαν ακόμη και το παραμικρό ίχνος υποψίας»[*]. 
 
Αν επρόκειτο να επαναλάβουμε αυτές τις εκφωνήσεις σήμερα, θα μπορούσαν ο Ερντογάν και ο Μπαχσέλι να αντιταχθούν λογικά; 
 
…………… 
 
Η γεωγραφία της Ανατολίας σήμερα είναι αυτή της καταστροφής, των ερειπίων. Είναι γεμάτη με χιλιάδες εκκλησίες και άλλα ιερά μέρη που χρησιμοποιούνται ως στάβλοι ή αποθήκες. 
 
Οι σχέσεις Ερντογάν –Μπαχτσελί (και μπορούμε εξίσου εύκολα να προσθέσουμε τον επικεφαλής του κόμματος VP Ντογού Περιντσέκ), αντιπροσωπεύουν αυτήν την παράδοση της καταστροφής που ισοπέδωσε την Ανατολία και όχι μόνο απέλασε και εκκαθάρισε ολόκληρους λαούς, αλλά επίσης κατέστρεψε την πολιτιστική τους κληρονομιά και προσπάθησε για να σβήσει όλα τα ίχνη τους. 
 
[*] Οι δηλώσεις σχετικά με τους Τούρκους στο κείμενο προέρχονται από τα έργα Doğan Avcıoğlu, Türklerin Tarihi, Volume I και Onur Bilge Kula, Alman Kültüründe Türk İmgesi III. 
 
Ο Taner Akçam είναι Τούρκος συγγραφέας, πανεπιστημιακός δάσκαλος, διακεκριμένος ερευνητής και μελετητής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της κεμαλικής Τουρκίας. 
 
frixos words από:

« PREV
NEXT »

Δεν υπάρχουν σχόλια