γράφτηκε
στον Τοίχο
11.4.20
-
0
Comments
Η κυρία φτερνίστηκε. Ίσως να ήταν πιο ψύχραιμη η αντίδραση των γύρω της, αν είχε σκάσει κάποιος ταλιμπάν με αυτοσχέδια βόμβα, παρά αυτό. Σαν κουρδισμένοι κλόουν, πετάχτηκαν όσο πιο μακριά μπορούσαν, μόνο που δεν τσακίστηκαν.
Η κυρία απλά φτερνίστηκε. Το βλέμμα των ανθρώπων αυτών μαρτυρούσε πως με αυτό και μόνο είχαν πάθει τέτοιο πανικό, σαν να ήταν μπροστά στο γιατρό τους και τους ανακοίνωσε πως πάσχουν από κάποια ανίατη ασθένεια...
Γι΄αυτούς όλους τους ανθρώπους και πολλούς άλλους έχει γίνει ολόκληρη προεργασία εδώ και πολλά χρόνια. Έχουν μάθει όλοι αυτοί πως από την ώρα που γεννιέσαι, είσαι άρρωστος. Κινδυνεύεις.
Τίποτα δεν είναι βέβαιο στο αβέβαιο και ζοφερό αύριο. Είναι τα παιδάκια που έχουν καταπιεί ολόκληρη σειρά από μπουκαλάκια αντιβίωσης πριν καλά καλά βγάλουν το δημοτικό, για κάθε συνάχι, κάθε πονόλαιμο, κάθε βήχα που πέρασαν. Είναι τα παιδάκια που η μαμά πανικόβλητη σκούπιζε με ιώδια, οινοπνεύματα και τσιρότα τη γρατζουνίτσα που έγινε καθώς έπαιζαν με τη μπάλα.
Είναι ολόκληρες γενιές που δίπλα από εκτός από την αποθήκη τροφίμων, έχουν μια άλλη μικρότερη που είναι γεμάτη από διάφορα καλούδια. Χαπάκια για τις αλλεργίες, αντιπυρετικά, χαπάκια για τη ναυτία, τις ζαλάδες, τις διάρροιες, το πονόλαιμο, το στομαχόπονο, τις ταχυκαρδίες, τη πίεση, τα αντιρευματικά, και αντιβιώσεις καλού κακού, καραμελίτσες που ξέρουμε τη δοσολογία, και την ανάγκη να τις καταπιούμε μήπως και προλάβουμε το μεγαλύτερο κακό.
Είναι οι γενιές που αφού τις φουσκώσανε με όλων των ειδών τα σκουπίδια που ονόμασαν τροφή, αφού τις ποτίζανε με τόννους από φυτοφάρμακα, συντηρητικά και όλων των ειδών τα δηλητήρια, αφού τις μάθανε να μην μπορούν να κουνήσουν το πόδι τους από το σπίτι στο περίπτερο, αφού τους ετοίμασαν μια ζωή γεμάτη συνεχή αγωνία για το αύριο, που όλο και πιο σκοτεινό δείχνει, και έκαναν όλο το δυτικό κόσμο να είναι εν δυνάμει ασθενής από τη κούνια του, ξεκίνησαν το παραμύθι της πρόληψης και διάσωσης.
Μια ολόκληρη βιομηχανία παρασκευής δηλητηρίων, από γη, αέρα και θάλασσα, πλούτισε ασύστολα πάνω στις πλάτες από τα προβατάκια, και στη συνέχεια κάνει μπίζνες με τη πρόληψη και τις ασθένειες που η ίδια προκάλεσε.
Φάε αυτό το σκουπίδι σε καθημερινή βάση, πρώτο κέρδος, επειδή το έφαγες κινδυνεύεις στο μέλλον να πάθεις αυτό και αυτό, οπότε καλό είναι να ξεσκίζεσαι στις εξετάσεις, τις αξονικές, τις μαγνητικές και κάθε είδους εξωτικό έλεγχο στην αποικία των αποβλακωμένων, δεύτερο κέρδος, κι επειδή άργησες να κάνεις αυτή τον έλεγχο...οπς τη πάτησες οπότε τώρα κάτσε κάτω από μαχαίρια, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες κλπ κλπ τρίτο χοντρό κέρδος.
Αυτοί οι άνθρωποι οι εκ γενετής ασθενείς, που έχουν καταντήσει να φοβούνται και τον ίσκιο τους, και κρέμονται από τα χείλη δημοσιοκάφρων και σοβαροφανών επιστημόνων που τους κουνάνε το δάχτυλο συνέχεια μέσα στη μούρη, ήταν έτοιμοι από καιρό να κλειστούν στα σπίτια. Να φορέσουν γάντια, μάσκες και να βλέπουν το συνάνθρωπο σαν υγειονομική βόμβα. Ήταν έτοιμοι από καιρό να υποκύψουν στην οποιαδήποτε ασθένεια γιατί δεν θυμούνται καν τι σημαίνει η λέξη σθένος.
Έμαθαν να είναι υποδειγματικοί καρπαζοεισπράκτορες κάποιου αφεντικού, δούλοι κάποιου Θεού, κλαψομούνηδες για το κακό που συμβαίνει στη φουκαριάρικη ζωή τους, πεφτοσυνεφάκηδες σε κάθε τι που βγαίνει έξω από τις παρωπίδες του πλαστικοποιημένου εγκέφαλου.
Έχουν είδωλα που κρέμονται από το χείλη τους τι θα πουν, κι αυτά τα είδωλα είναι κάποιος αγύρτης πολιτικάντης που τους πλασάρει ξεδιάντροπα τα πιο μεγάλα ψέμματα, κάποιος παππάς που θα τους δώσει την αιώνια σωτηρία, κάποια ποδοσφαιρική ομάδα για να σκίζουν τις φανέλες, κάποια γελοία τηλεπερσόνα που παριστάνει το φωτεινό παντογνώστη, τα διαφημιστικά σποτάκια που βομβαρδίζουν συνέχεια το μυαλό για την αγορά των άχρηστων, ή κάποιος δημιουργός καψουροτράγουδων για να πνίγουν το πόνο τους από την άτιμη την κενωνία....
Και ναι ο ιός , ο κάθε ιός πλέον μπορεί να είναι απόλυτα θανατηφόρος.
Και ναι όταν ήμουν μικρή πέρασα στο πόδι, με μόνη διαμαρτυρία που η μάνα δεν με άφηνε να βγω έξω από το σπίτι, κατά σειρά μέσα 6 χρόνια, ιλαρά, μαγουλάδες, ανεμοβλογιά, κοκκύτη, ερυθρά και κάποια άλλη που δεν θυμάμαι τι ήταν, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά στη γειτονιά μου και στο σχολείο μου.
Έχω άπειρα σημάδια στα γόνατα από σκισίματα γιατί δεν είχα ησυχία, όλη μέρα στο δρόμο να τρέχω και να τσακίζομαι. Ούτε θυμάμαι αν έβαλα ποτέ ιώδιο ή αν απλά ξέπλενα λίγο το γόνατο και συνέχιζα το παιχνίδι.
Πέρασα εποχές που δεν είχαμε θέρμανση στο σπίτι παρά μόνο μια μικρή σόμπα, αλλά κατά περίεργο τρόπο γύριζα με το κοντομάνικο, δεν κρύωνα και δεν κρυολογούσα, ίσως η πρώτη φορά που πήρα αντιβίωση στη ζωή μου να ήταν μετά τη πρώτη γέννα που έκανα για κάποια φλεγμονή. Και ναι υπήρχαν πολλοί άνθρωποι γύρω μου με ασθένειες. Πραγματικές.
Όπως συνέβαινε πάντα κι εκείνοι θα έπρεπε να εξεταστούν να πάρουν τα φάρμακά τους να έχουν ιδιαίτερη φροντίδα, αλλά δεν άκουγες σε μια τάξη 16 χρονων παιδιών τα 10 να έχουν πρόβλημα με θυρεοειδή, δεν άκουγες παιδιά του δημοτικού να έχουν χοληστερόλη , τριγυκερίδια και υπέρταση. Δεν έβλεπες αυτό το έγκλημα παιδάκια μικρά στους θαλάμους του τρόμου να γυρνάνε με τους ορούς στα χέρια.
Εγκληματίες που ασέλγησαν ασύστολα πάνω στην ανθρώπινη ζωή. Αφαίρεσαν σιγά σιγά με τον πιο ύπουλο τρόπο στα κοπάδια των χειραγωγημένων ανθρώπων, το ΣΘΕΝΟΣ. Και τώρα είναι οι καλοί λύκοι που αφού τα έκαναν όλα αυτά, και ρήμαξαν τα ασφαλιστικά ταμεία, υποβάθμισαν τα συστήματα υγείας σε αποθήκες ψυχών που παρακαλάνε για λύτρωση, μας σώνουν από τις νυχτερίδες, τους πιθήκους , τα κοτόπουλα και τα γουρουνόπουλα.
Οι πεφτοσυνεφάκηδες κατάλαβαν κατόπιν εορτής πως οι αγελάδες έτρωγαν την ίδια τους τη σάρκα, πως τα κοτόπουλα ήταν σάπια, τα χάμπουργκερ δεν ήταν κρέας και οι ντομάτες ήταν σαν παραφουσκωμένοι μποντι μπιλντεράδες.
Έμαθαν πως τα λάδια μόνο λάδια δεν ήταν, τα γάλατα ήταν γεμάτα τοξίνες, τα φρούτα δεν είχαν πια γεύση, οι ζάχαρες ήταν δηλητήρια, τα αλάτια είχαν γυαλάκια και τα αλεύρια ήταν για τα σκουπίδια.
Κι εκεί ακόμα γερή μπίζνα επάνω τους, με τα ιδιαίτερα τρόφιμα με τις τριπλάσιες τιμές επάνω για τους λίγους που βαστάει η τσέπη και δεν έχει ακόμα τρυπήσει. Αυγό για τους φτωχομπινέδες και δίπλα αυγό για τους ψαγμένους. Κολοκυθάκι για τα μπάζα και κολοκυθάκι μοσχομεγαλωμένο.
Εννοείται πως πρέπει να πεταγόμαστε στην άλλη άκρη μόλις κάποιος φτερνιστεί, γιατί με τι πράγμα να τον αντιμετωπίσουμε. Σωματικά είμαστε μεταλλαγμένοι, ψυχικά είμαστε χειραγωγημένοι σε φαινόμενα nocebo που ανακουφίζουμε με placebo τεχνικές.
Μην πάτε πουθενά. Καθίστε σπίτι, γιατί ναι εκεί είναι η σωστή θέση. Η ελευθερία του να συναθροίζεσαι, η ελευθερία της κίνησης, της έκφρασης, η ελευθερία του να επιλέγεις τι να κάνεις στη ζωή σου, τι αγαπάς, τι ονειρεύεσαι και το ΣΘΕΝΟΣ να το αποκτήσεις θέλει πρώτα από όλα να το ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ.
Προς το παρόν ας πιστέψουμε αυτό που μας αρμόζει. Είμαστε σε μια ανθρωπότητα μολυσμένη, και η φυσική μας θέση είναι να είμαστε ικέτες για λίγα ψίχουλα σωτηρίας από τους πατερούληδες που εξουσιάζουν τις ζωές μας. Θέλεις να γυρίσεις στη κανονικότητα.
Ποια κανονικότητα εννοείς? Αυτήν που ήσουν πριν? Αν είναι αυτό που θέλεις να κάνεις, όχι απλά είμαι σύμφωνη με τα μέτρα εγκλεισμού, νομίζω πως είναι και πολύ χαλαρά και κανονικά θα έπρεπε να είμαστε στους υπονόμους εκεί που έτσι κι αλλιώς μας κατατάσσουν αυτοί που με μεγάλη αγάπη θέλουν να μας σώσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου