γράφτηκε
στον Τοίχο
13.8.17
-
0
Comments
Το Γκουάμ είναι απλά μια στρατιωτική βάση για τον Κιμ και μια άχρηστη περιοχή για τον Τραμπ
Γιάννης Λαζάρου
Η ιστορία παρατράβηξε με τα «πολεμικά παιχνίδια» μεταξύ των «εχθρών» Κιμ και Τραμπ. Οι λεονταρισμοί εκατέρωθεν μόνο γέλιο προκαλούσαν μέχρι λίγο καιρό πριν. Όμως από τη στιγμή που ο «πολέμαρχος» Κιμ βρήκε στόχο τα πράγματα αρχίζουν και σοβαρεύουν.
Γίνονται σοβαρά διότι η χρήση τέτοιου μεγέθους πυρηνικών εκατέρωθεν θα αποφέρει τεράστια κέρδη και στους δυο «εχθρούς», επειδή εκτός από το ξεστοκάρισμα θα χρειαστεί και νέα παραγωγή.
Από τη μια οι Αμερικανοί που δεν θα διστάσουν να θυσιάσουν ακόμη και έμψυχο υλικό σε αριθμούς που θα κάνουν μεγάλη εντύπωση, και από την άλλη ένας «κομμουνιστής» πιο χρήσιμος από τον χειρότερο φασίστα βιομήχανο όπλων.
Στη μέση όλης αυτής της ιστορίας αθώοι άνθρωποι που την πληρώνουν όπως πάντα. Στην προκειμένη περίπτωση οι κάτοικοι του Γκουάμ. Αλλά τι είναι αυτό το Γκουάμ και γιατί φαίνεται πως θα πληρώσει το «μάρμαρο».
Μια αποικία που στενάζει από την τυραννία των ΗΠΑ
Οι Chamorros, οι ιθαγενείς του Γκουάμ, πρώτη φορά είδαν τους Ισπανούς να κατακτούν το νησί τους, οι οποίοι το εκμεταλλεύτηκαν πάνω από τριακόσια χρόνια, μέχρι τελικά να το παραχωρήσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά την ήττα στον Ισπανοαμερικανικό πόλεμο το 1898.
Από το 1898 έως το 1950, το νησί διοικείται από ναυτικό κυβερνήτη των ΗΠΑ, ο οποίος απαγόρευε δια ροπάλου την ομιλία ή τη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας των Chamorro. Με σειρά αποφάσεων από το 1901 έως το 1922, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι το Σύνταγμα των Η.Π.Α. δεν εφαρμόζεται στο Γκουάμ.
Από τότε, το Γκουάμ παραμένει έδαφος των ΗΠΑ. Κατά συνέπεια, ενώ όσοι ζουν στο Γκουάμ θεωρούνται πολίτες των ΗΠΑ, είναι ουσιαστικά ανυπεράσπιστοι, στερούνται πολιτικής εκπροσώπησης σε εθνικό επίπεδο, αλλά εξακολουθούν να υπόκεινται σε όλους τους ομοσπονδιακούς νόμους και κανονισμούς των ΗΠΑ.
Οι αγώνες των ανθρώπων του Γκουάμ γίνονταν σε δυο μέτωπα. Το ένα ήταν για καλύτερη εκπροσώπηση στις Ηνωμένες Πολιτείες, και το άλλο για να αποκτήσουν την ελευθερία τους. Κάθε μορφή αγώνα που έκαναν έχει εκμηδενισθεί από τις ΗΠΑ.
Είναι αδύνατον οι Αμερικάνοι να παραιτηθούν ποτέ από την κυριαρχία τους στο Γκουάμ.
Το νησί εδώ και πολύ καιρό θεωρείται από την Ουάσινγκτον στρατηγικό σημείο (στρατιωτική περιουσία) για τις ΗΠΑ. Ο αμερικανικός στρατός είναι κυρίαρχος στη ζωή του Γκουάμ. Εκτός από το ένα τρίτο της επικράτειας του Γκουάμ που καταλαμβάνει, κυριαρχεί και στην οικονομία.
Το Πεντάγωνο προχώρησε στην επέκταση της στρατιωτικής παρουσίας του στο Γκουάμ το 2009, όταν ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να σταθμεύσει 8.600 πεζοναύτες στο νησί, σημαντικός αριθμός για ένα νησί μόλις 160.000 κατοίκων.
Το σχέδιο έγινε χωρίς φυσικά να ενημερωθεί κανείς στο Γκουάμ. Οι διαμαρτυρίες των ντόπιων όταν το έμαθαν οδήγησαν τελικά το Πεντάγωνο να μειώσει το μέγεθος της ναυτικής δύναμης σε 4.800.
Οι ντόπιοι, ωστόσο, ανησυχούν ότι η φιλοξενία χιλιάδων στρατιωτών θα επιβαρύνει τις ήδη υποβαθμισμένες υποδομές του νησιού, ιδιαίτερα τα συστήματα ύδρευσης και αποχέτευσης.
Πολλοί από τους κατοίκους του νησιού προσπάθησαν επανειλημμένα να αντισταθούν στην επέκταση των στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ στο νησί.
Η επιβάρυνση από τα χημικά των βομβών
Δεδομένου ότι το Γκουάμ είναι αμερικανική αποικία, η κυβέρνηση των ΗΠΑ και οι στρατιωτικοί δεν δίνουν καμία σημασία για την ζωή των κατοίκων, τους μεταχειρίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Ένα παράδειγμα είναι η αντιμετώπιση για την ζωή των ιθαγενών όταν η Ιαπωνία κατέλαβε το νησί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε οι ΗΠΑ έριξαν τόνους βομβών για να ανακτήσουν το νησί, χωρίς να ενδιαφέρονται για τους ανθρώπους.
Αποτέλεσμα ήταν οι περισσότεροι ιθαγενείς να πεθάνουν από τις αμερικανικές βόμβες και όχι από την βαρβαρότητα των Ιαπώνων στη διετή κατοχή.
Επίσης οι άνθρωποι στο Γκουάμ έχουν τον μεγαλύτερο μέσο όρο καρκίνων από όλη την επικράτεια των ΗΠΑ, διότι είναι εκτεθειμένοι σε τοξικά και ακτινοβολίες, πράγμα που ισχύει και για τους Αμερικανούς στρατιώτες που υπηρετούν στο Γκουάμ.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ αρνείται επισήμως ότι το Agent Orange, που παράγει η Monsanto, χρησιμοποιήθηκε ποτέ σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις στο Γκουάμ. Ο "Πορτοκαλί Παράγοντας (Agent Orange)" σκότωσε ή ακρωτηρίασε 400.000 ανθρώπους και ευθύνεται για 500.000 παιδιά γεννημένα με δυσμορφίες στο Βιετνάμ.
Οι αναφορές των πρώην στρατιωτών των ΗΠΑ και των κατοίκων του Γκουάμ δίνουν μια ζοφερή εικόνα για το πρόβλημα. Οι στρατιωτικοί βετεράνοι που υπηρέτησαν στο Γκουάμ, και τώρα πάσχουν από καρκίνο και πολλές άλλες ασθένειες, πιστεύουν ότι οι αιτίες των ασθενειών τους συνδέονται άμεσα με το χρόνο που υπηρέτησαν στο νησί.
Αρκετοί πρώην υπάλληλοι δήλωσαν ότι διατάχθηκαν από τη στρατιωτική διοίκηση να ψεκάσουν με το Agent Orange μέσα και γύρω από τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις στο Γκουάμ. Άλλοι ανέφεραν ότι κλήθηκαν να βυθίσουν τα βαρέλια του Agent Orange που χρησιμοποιήθηκαν στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Η EPA (Environmental Protection Agency) εντόπισε πάνω από 100 τοποθεσίες στο Γκουάμ που βρέθηκαν να έχουν μεγάλη μόλυνση από το Agent Orange.
Στην περιοχή δεν υπάρχει πλέον ζωή
Το Agent Orange και άλλα θανατηφόρα χημικά είναι το «λιγότερο» που κάνει όλη την περιοχή «ακατοίκητη» πια. Οι ΗΠΑ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταξύ 1946 και 1958, δοκίμασαν 66 ατομικές υδρογονοβόμβες στις Νήσους Μάρσαλ.
Έξι νησιά «εξατμίστηκαν» και εκατοντάδες άνθρωποι προσβλήθηκαν από ακτινοβολία, αφού τα νησιά κατοικούνταν την εποχή εκείνη.
Το Γκουάμ, το οποίο βρίσκεται περίπου 1.200 μίλια ανατολικά από τις Νήσους Μάρσαλ, αργότερα αποδείχτηκε ότι προσβλήθηκε από σημαντικές ποσότητες ακτινοβολίας από την έκρηξη τη στιγμή της δοκιμής.
Παρά την ύπαρξη υψηλών ποσοστών καρκίνου στο Γκουάμ και τις μαρτυρίες των πρώην στρατιωτικών αξιωματούχων των ΗΠΑ που βεβαιώνουν το υψηλό επίπεδο ακτινοβολίας που βρέθηκε στα νησιά ενώ οι δοκιμές ήταν σε εξέλιξη, η κυβέρνηση των ΗΠΑ αρνήθηκε να εξετάσει το ενδεχόμενο να αποζημιώσει τους ιθαγενείς ασθενείς με καρκίνο.
Το Γκουάμ δεν είναι πια χρήσιμο
Περιοχές όπως το Γκουάμ, το Μπικίνι, οι Νήσοι Μάρσαλ και γενικά όλη η περιοχή, φαίνεται πως είναι τελειωμένη για τα γεωστρατηγικά παιχνίδια των υπερδυνάμεων όποιες κι αν είναι αυτές σήμερα.
Για αιώνες αφού τις ξεζούμισαν οικονομικά, στο τέλος τις κατέστησαν και ακατάλληλες για κάθε είδους ζωή. Εκτός αυτού και στρατηγικά είναι άχρηστες διότι οι πόλεμοι είναι διαφορετικοί και οι γύρω «εχθροί» είναι φίλοι υποταγμένοι και αμερικανοποιημένοι.
Τι θα σταματήσει τους Αμερικάνους να θάψουν μια για πάντα τα εγκλήματα που έχουν κάνει εκεί; Μήπως το ενδιαφέρον για την ζωή των κατοίκων; Μήπως οι ζωές των πέντε δέκα χιλιάδων Αμερικάνων που θα βρεθούν την συγκεκριμένη στιγμή στο σημείο; Φυσικά τίποτε από όλα αυτά.
Αντίθετα το κέρδος θα είναι πολλαπλάσιο σε όλα τα επίπεδα. Γι αυτό ο «εχθρός» Κιμ μπορεί να φανεί χρήσιμος την συγκεκριμένη στιγμή. Να μην πάει χαμένη και τόση τεχνολογία που αγόρασε (συγνώμη ανέπτυξε). Ευκαιρία να αγοράσει καινούρια. Οι έμποροι «εχθροί» του είναι έτοιμοι να πουλήσουν αφού κι αυτοί θα ξεστοκάρουν.
Όλα δείχνουν πως τα νέα εμπορεύματα περιμένουν στο ράφι και άλλη περιοχή δεν φαίνεται να σηκώνει τόσο ακριβά πολεμικά «γούστα».
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου