Ράτκο Μλάντιτς, γεννημένος Ελεύθερος

γράφτηκε στον Τοίχο 21.2.15 - 0 Comments

Γιάννης Λαζάρου

Γεννήθηκε το 1942 στο βοσνιακό χωριό Μποζανοβίτσι το οποίο η ναζιστική Γερμανία έκανε προτεκτοράτο της. Ο πατέρας του Μλάτνιτς κομουνιστής παρτιζάνος σκοτώθηκε το 1945 σε μία επιχείρηση ενάντια στην κροατική φιλοναζιστική κατοχή του τόπου του. Ο Μλάντιτς γράφτηκε στην στρατιωτική σχολή στο Ζέμουν το 1961 ενώ αποφοίτησε μετά από σπουδές στην Ακαδημία Αξιωματικών με άριστα. Την ίδια χρονιά έγινε μέλος του κομουνιστικού κόμματος της χώρας μέχρι το 1990 χρονιά που το κόμμα διαλύθηκε. Η πρώτη του θέση ως ανθυπολοχαγός ήταν στα Σκόπια που αν και νεότερος από όλους απέδειξε τις ηγετικές του ικανότητες. Από μία διμοιρία αρχικά, ο Μλάντιτς κατάφερε να διοικεί μία ταξιαρχία.

Πολεμώντας τους Γίγαντες

Τον Ιούνιο του 1991 προήχθη σε αναπληρωτή διοικητή στην Πρίστινα του Κοσσυφοπεδίου σε μια περίοδο που η κατάσταση μεταξύ των Αλβανών και Σέρβων κατοίκων ήταν σε μεγάλη ένταση. Το ίδιο έτος ο Μλάντιτς δίνει εντολές στο 9ο Σώμα του Λαϊκού Στρατού της Γιουγκοσλαβίας να ξεκινήσει επίθεση εναντίον των Κροατών στο Κνιν, που είχε αυτοανακηρυχθεί πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Σερβικής Κράινα Στις 2 Μαΐου του 1992 ο Μλάντιτς κάνει το ακατόρθωτο μέχρι εκείνη την στιγμή στην ιστορία του σύγχρονου πολέμου.

Πολιορκεί το Σεράγεβο για 4 ολόκληρα χρόνια αρνούμενος να το παραδώσει στις συμμαχικές δυνάμεις που ήθελαν την απόσχιση της Βοσνίας από την Γιουγκοσλαβία. Στρατιώτες που υπηρετήσαν κάτω από τις εντολές του θυμούνται να λέει: «Όταν θα παραδοθεί το Σεράγεβο θα μπορείς να πέσεις από τον όγδοο όροφο κτιρίου και να μην σκοτώνεσαι. Θα το κάνω όλο ισόγειο». Ως απάντηση στην Βοσνία που αποσχίστηκε από την Γιουγκοσλαβία το Σερβικό Κοινοβούλιο ψήφισε την δημιουργία του Στρατού της Δημοκρατίας του Srpska.

Την ίδια στιγμή, ο Μλάντιτς διορίστηκε διοικητής του Κεντρικού Επιτελείου του Στρατού της Δημοκρατίας , μια θέση που κράτησε μέχρι το Δεκέμβριο του 1996. Το 1995 τα στρατεύματα κάτω από την διοίκηση του Μλάντιτς οδηγούνται στην Σρεμπένιτσα και στην Ζέπα για να αποφύγουν τον από αέρος βομβαρδισμό που δέχονταν από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ. 40,000 Βόσνιοι που είχαν καταφύγει στην Σρεμπένιτσα διώχνονται από τις Σερβικές Δυνάμεις και εκεί βρίσκει πάτημα το ΝΑΤΟ να του χρεώσει 8,300 δολοφονίες αμάχων.

Στις 4 Αυγούστου του 1995 οι Κροατικές δυνάμεις με την απόλυτη βοήθεια των δυνάμεων του ΝΑΤΟ ετοιμάζονται να επιτεθούν στον Σερβικό λαό στην Κράινα. Ο Ράντοβαν Κάρατζις για να γλυτώσει όσα ήταν ήδη χαμένα υποβιβάζει τον Μλάντιτς από στρατηγό και τον κάνει απλό σύμβουλο, λέγοντας ότι ο στρατιωτικός ηγέτης είναι τρελός. Ο σερβικός λαός όμως δεν υπερασπίστηκε ούτε το τομάρι του αλλά ούτε και τον πολιτικό αρχηγό, αντιθέτως υπερασπίστηκε τον Ράτκο Μλάντιτς κι ο Κάρατζις πήρε πίσω όσα είχε πει μία εβδομάδα μετά. Η στρατιωτική θητεία του Μλάντιτς έληξε το Νοέμβριο του 1996, όταν ο πρόεδρος της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας, Μπιλιάνα Πλάβσιτς, απομάκρυνε τον Μλάντιτς από τα καθήκοντά του. Μέχρι την σύλληψη του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς το 2001, ο Ράτκο Μλάντιτς ζούσε ελεύθερα στην Σερβία. Τα ίχνη του ήταν χαμένα μέχρι το Μάιο του 2011, όπου και συνελήφθη από τις Σερβικές Αρχές.

Στρατιώτης μέχρι τέλους

Ο Ράτκο Μλάντιτς στα 69 του χρόνια κατά την σύλληψή του είχε πάνω του όλη του την ζωή: Την στρατιωτική του ληγμένη ταυτότητα, το δαχτυλίδι του και δύο πιστόλια. Όταν οι αστυνομικοί μπήκαν στο σπίτι που ζούσε όλο αυτό το διάστημα είπε απλά: ««Μπράβο σας παιδιά, βρήκατε αυτόν που ψάχνατε». Σύμφωνα με την εφημερίδα Μπλιτς, η λεπτομέρεια που επέτρεψε στους αστυνομικούς να ταυτίσουν τον Μλάντιτς με τον άνθρωπο που παρακολουθούσαν όταν έβγαινε από το σπίτι στο Λαζάρεβο για να περπατήσει στον κήπο ήταν ένα δαχτυλίδι με μια πολύτιμη πέτρα που φορούσε στο αριστερό χέρι. Όταν συνελήφθη ο Μλάντιτς έβγαλε το δαχτυλίδι και το παρέδωσε σε έναν αστυνομικό λέγοντά του: «Δώστο στην οικογένεια μου». «Τελείωσε. Μπράνκο», είπε απευθυνόμενος στον εξάδελφό του, στο σπίτι του οποίου έμενε όλο αυτό το διάστημα, «δώσε τους να φάνε και να πιουν». Δεν έκανε την παραμικρή κίνηση αντίστασης αντιθέτως είπε στους αστυνομικούς: «Ιδού η ταυτότητά μου και το στρατιωτικό μου βιβλιάριο». Στους αστυνομικούς προσφέρθηκε τότε ζαμπόν, τυρί και ρακί. Όταν τον ρώτησαν αν οπλοφορεί, ο Μλάντιτς απάντησε: «Τι είδους στρατηγός θα ήμουν αν δεν ήμουν οπλισμένος; Ορίστε τα δύο πιστόλια μου» .
Ο άνθρωπος που έκανε ό,τι θα έπρεπε να κάνει κάθε ευπατρίδης πολίτης ή στρατιώτης θα στηθεί στο εδώλιο του Δικαστηρίου Ποινικών Αδικημάτων της Χάγης όπως λίγα χρόνια πριν ακόμη ένας ευπατρίδης Σέρβος πολιτικός, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Όλοι οι πολιτικοί ηγέτες που ποτέ δε θα νιώσουν ό,τι ένιωσε ο Ράτκο Μλάντιτς σε μία ημέρα νίκης ή ήττας της πατρίδας του, είναι χαρούμενοι για την σύλληψή του. Ο Ράτκο Μλάντιτς όμως ήταν από τους τυχερούς της Ιστορίας. Γεννήθηκε, έζησε, πάλεψε και συνελήφθη ως ανδρείος. Αυτή είναι μία ευλογία που οι ατσαλάκωτοι πολιτικάντηδες δεν έχουν και δεν πρόκειται να έχουν ποτέ.

Dropdown Menu

21.2.15