γράφτηκε
στον Τοίχο
13.8.19
-
0
Comments
Γιάννης Λαζάρου
Ήταν δύσκολη ώρα και στην δική του πόλη με μια αφύσικη ζέστη, μια στάση για ανάσα στον ίσκιο της μουριάς έξω από το μαγαζί του αναγκαστικά βάζει στο οπτικό σου πεδίο ένα παράθυρο από αυτά τα παραδοσιακά που το κούφωμα μοιάζει με κάδρο παλιών πινάκων ζωγραφικής.
Αν δεν κουνούσε τα χέρια του σημαδεύοντας με το σαπούνι κάποιο ύφασμα θα νόμιζες πως είναι πίνακας κάποιου ρεαλιστή ζωγράφου. Μια καλημέρα ήταν αρκετή για το κάλεσμα εντός του ραφτάδικου και την μεταφορά σε μια άλλη παλιά εποχή.
Κοστούμια προστατευμένα, εργαλεία και διακοσμητικά σε πηγαίνουν τουλάχιστον πενήντα χρόνια πίσω. «Κάποτε οι άνθρωποι έραβαν τα ρούχα τους και έκαναν πολλές πρόβες μέχρι να τους αρέσουν, τώρα τα θέλουν έτοιμα όλα», ήταν οι πρώτες κουβέντες του.
Ο κος Βαγγέλης καλοσυνάτος να σε καλωσορίσει στην πόλη του και να σου μιλήσει με ζεστασιά για το χτες και το σήμερα, «Το κρατάω από αγάπη γιατί όλο και κάποιος θα χρειάζεται βοήθεια στις εποχές που ζούμε».
Η κουβέντα έφερε και αναμνήσεις και στην παράκληση για μια φωτογραφία η απαίτηση ήταν μια: «Μισό λεπτό να φτιάξω την φωτογραφία του καπετάνιου να φαίνεται καλά».
Ο κος Βαγγέλης έχει τρία πάθη που δεν κρύβει από κανέναν. Το πρώτο είναι η ιδεολογία του, το δεύτερο ο Τάκης Καρναβάς και το τρίτο ο Ολυμπιακός.
«Βλέπεις αυτές τις γραβάτες; Είναι όλες του Τάκη, Να εδώ είμαστε σε ένα γλέντι και εδώ με κρατάει να χορέψω, ήταν τότε που είχε πάθει το εγκεφαλικό. Αυτό είναι το κοστούμι του το έχω εδώ φυλαγμένο».
Πραγματικά αν μπορούσαν αυτές οι γραβάτες να μιλήσουν θα σου μετέφεραν την μετάβαση σε άλλη διάσταση των ανθρώπων λόγω κεφιού αλλάζοντας ιδιοκτήτη την ώρα που καλλιτέχνης και διασκεδαστής μίλαγαν με το «θεό» τους.
Ο κος Βαγγέλης σου μιλάει με πάθος και περηφάνια και για τα τρία πάθη του και φυλάει καμαρώνοντας τις επιτυχίες συμπολιτών και κοντοχωριανών επιδεικνύοντας τις επιτυχίες τους.
Πίσω από τον Άγιο Σπυρίδωνα κοντά στην μικρή πλατεία θα τον συναντήσεις να σου χαμογελάει καθημερινά, να αναπολεί αλλά και να συζητάει το σήμερα.
Ψάξε και στην δική σου πόλη ή στην πόλη που περνάς και πίσω από κάποιο Άγιο Σπυρίδωνα θα τον συναντήσεις.
Δεν είναι δύσκολο να βρεις τους τελευταίους των ανθρώπων, μια Ελλάδα δρόμος είναι όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου