γράφτηκε
στον Τοίχο
8.1.19
-
0
Comments
Επιμέλεια: Τρύφων Λιώτας
Αποσπάσματα από το μυθιστόρημα του Τόμας Πύνσον
«Το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας»
εκδόσεις Χατζηνικολή (1000 σελίδες).
Είναι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και οι πύραυλοι V-2 που πέφτουν στο Λονδίνο σπάζοντας το φράγμα του ήχου δίνουν στον Thomas Pynchon την αφορμή για να παρασύρει τον αναγνώστη σε ένα επικίνδυνα συναρπαστικό ταξίδι : οι συνωμοσίες της εξουσίας οι διαπλοκές των συμφερόντων, η πληθώρα μεταφυσικών συμβολισμών και η παράνοια που κυριεύει τους «απλούς» ανθρώπους – και τον ίδιο τον αναγνώστη οδηγώντας τους σε δαιδαλώδη μονοπάτια γεμάτα σκοτεινές παγίδες , συνθέτουν ένα μυθιστόρημα που αγγίζει όλες τις πλευρές της ανθρώπινης εμπειρίας και που δίκαια έχει χαρακτηριστεί ως το σημαντικότερο λογοτεχνικό κείμενο του 20ου αιώνα μετά τον Οδυσσέα του Τζέημς Τζόυς .
Ήταν κάτι που το έλεγαν V-2 , που δεν ήθελε πολυβολείο,
Πάταγες το κουμπί , κι όλα σαν αστραπή ,
Φρίκη , τρόμος , συντρίμμια και κρύο…[..]
Υ … πάρ … χουν …
Ναζήδες στα πατώματα , φασίστες μες στους τοίχους ,
Γιαπωνέζοι στραβοδόντηδες που βγάζουν άγριους ήχους …
Όταν τελειώσει ο Πόλεμος θα πούμε τρία ζήτω ,
Καινούρια όπλα φτιάξαμε και πάμε για τον Τρίτο…
Ο Πύνσον γεννήθηκε το 1937 στο Λονγκ Άιλαντ της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Πήγε στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ όπου είχε καθηγητή τον Ναμπόκοφ συγγραφέα της διάσημης «Λολίτας» γνωστός και ως «ο δολοφόνος της πρόζας». Υπηρέτησε στο Ναυτικό των ΗΠΑ και σήμερα ζει (μάλλον) στη Νότια Καλιφόρνια . Αυτά είναι τα μόνα που γνωρίζουμε για ένα συγγραφέα μύθο ο οποίος δε δίνει συνεντεύξεις και δεν παρουσιάζεται επίσημα πουθενά , μάλιστα δεν έχει δημοσιοποιηθεί ούτε μία φωτογραφία του με εξαίρεση αυτή της αποφοίτησης από το Κορνέλ .
Η πεζογραφία του είναι πειραματική. Ο λόγος του είναι συχνά παραληρηματικός χωρίς παραγράφους με συχνές παρεμβολές ποιημάτων και στίχων.
Στο Gravity’s Rainbow που το έγραφε για 7 χρόνια και εκδόθηκε το 1973 εμφανίζει πάνω από 350 χαρακτήρες και ένα καταιγισμό αληθινών πληροφοριών σχετικά με το τι πραγματικά ήταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και όχι μόνο.
Επιστημονικές μελέτες και θεωρίες , ιστορικά αρχεία και ντοκουμέντα , διαπλεκόμενα συμφέροντα των εταιριών, μυστικιστικές προσεγγίσεις και σεξουαλικές προεκτάσεις των φαινομένων. Αν μη τι άλλο είναι ένα δύσκολο και απαιτητικό βιβλίο που μπορείς να ξεκινήσεις να το διαβάσεις αγνοώντας την πλοκή , απλά και μόνο για την απόλαυση της ανάγνωσης κάθε σελίδας αφού η λαμπρή επινοητικότητά του σε γοητεύει .
Ο υπολοχαγός Τάιρον Σλόθροπ του Αμερικανικού Στρατού στέλνεται στη Γερμανία αμέσως μετά την λήξη του πολέμου. Αποστολή του είναι να εντοπίσει πριν από τους Ρώσους μέλη της φυλής των Χερέρο από την Νοτιοδυτική Αφρική που είχαν φέρει μαζί τους οι Ναζί από τις παλιές Γερμανικές αποικίες και είχαν εμπλακεί στο μυστικό πρόγραμμα κατασκευής πυραύλων του Γ’ Ράιχ … αλλά η πλοκή είναι μόνο η αφορμή για τον Πύνσον ώστε να εκθέσει συστηματικά την παράνοια αυτού του Κόσμου …. η Ρουκέτα , ο πύραυλος , είναι ο κεντρικός ήρωας .
Είναι η άθλια κληρονομιά του Γ’ Ράιχ στην ανθρωπότητα . Το πρώτο μη επανδρωμένο υπερηχητικό όπλο που αγνοεί σύνορα και γραμμές μετώπου «προκαλώντας πιθανότητες δημόσιου τρόμου που κανένας δεν είχε φανταστεί μέχρι τότε». Ο ορθολογισμός του όπλου είναι η ταφόπλακα της Ιστορίας . Το ουράνιο τόξο της βαρύτητας είναι η παραβολική τροχιά που διαγράφει η πυραυλική ρουκέτα πριν πέσει πάνω στα κεφάλια μας …
--------------------------------------------------------
« δεν μπορείς να διευθύνεις έναν πόλεμο με βάση συναισθηματικές παρορμήσεις , ένας στρατός από εραστές μπορεί να ηττηθεί … »
« …οι δύο εραστές υποψιάζονται ότι στην πραγματικότητα το Εσωτερικό Μέτωπο (αυτό που ζούσανε με τους καθημερινούς βομβαρδισμούς στα μετόπισθεν) είναι κάτι σαν φαντασία , σαν ψέμα , σχεδιασμένο , όχι και πολύ έντεχνα , για να τους χωρίσει , να υπονομεύσει τον έρωτα προς όφελος της εργασίας , της αφαίρεσης , του πικρού θανάτου»
« … το πραγματικό αντικείμενο του Πολέμου είναι η αγορά και η πώληση . Ο φόνος και η βία είναι αυτό-αστυνόμευση και μπορούν να ανατεθούν σε μη επαγγελματίες.
Η μαζική φύση του θανάτου σε περίοδο πολέμου είναι χρήσιμη κατά πολλές έννοιες.
Χρησιμεύει ως θέαμα , ως αντιπερισπασμός από τις πραγματικές κινήσεις του Πολέμου. Προμηθεύει πρώτη ύλη η οποία θα καταγραφεί στην Ιστορία , έτσι ώστε τα παιδιά να διδάσκονται την Ιστορία ως αλληλουχία βίας , μάχη με μάχη , και να προετοιμάζονται για των κόσμο των ενηλίκων. Και το καλύτερο απ’ όλα , ο μαζικός θάνατος είναι ένα ερέθισμα για τον απλό κοσμάκη, τα ανθρωπάκια , για να προσπαθούν να αρπάξουν ένα κομμάτι από την Πίτα όσο βρίσκονται ακόμα εδώ για να το καταπιούν. Ο Πραγματικός Πόλεμος είναι ένα πανηγύρι αγορών. Οργανικές αγορές που με πολλή προσοχή οι επαγγελματίες τιτλοφορούν «μαύρες», ξεπηδούν παντού. Τα δολάρια , οι στερλίνες και τα μάρκα του Ράιχ εξακολουθούν να κινούνται, αυστηρά σαν σε κλασσικό μπαλέτο μέσα στις αντισηπτικές μαρμάρινες αίθουσες των Τραπεζών Τους . Εδώ έξω όμως , εδώ κάτω ανάμεσα στους ανθρώπους , γεννιούνται τα αληθινά νομίσματα . Έτσι , οι Εβραίοι γίνονται εμπορεύσιμοι. Τόσο εμπορεύσιμοι όσο τα τσιγάρα , το μουνί ή οι σοκολάτες Χέρσι . Οι Εβραίοι επίσης κουβαλάνε ένα στοιχείο ενοχής , μελλοντικού εκβιασμού, το οποίο λειτουργεί βέβαια υπέρ των επαγγελματιών. ….»
« … ένα εκατομμύριο γραφειοκράτες σχεδιάζουν και δουλεύουν για τον πόλεμο . Μας υπόσχονται θάνατο με γερμανική ακρίβεια και εμπιστοσύνη …»
« … μες την ευημερία σου , ξέρε πως θα πεθάνεις. Μα κανείς δεν απέτυχε μέσα σε μια στιγμή . Το γλίστρημα είναι ο νόμος της πτώσης . »
«.. τι είναι αυτό που κάνει αυτές τις παλιοβρώμες να πηδιούνται τζάμπα …υπάρχουν άραγε διακυμάνσεις στη σεξουαλική αγορά , στην πορνογραφία ή στις πόρνες , που ίσως συνδέονται με κάποιες τιμές στο Χρηματιστήριο για τις οποίες εμείς οι ευπρεπείς και τίμιοι άνθρωποι δεν γνωρίζουμε τίποτα ? Άραγε τα νέα από το μέτωπο επηρεάζουν τη φαγούρα ανάμεσα στα χαριτωμένα μπουτάκια τους , άραγε ο πόθος αυξάνεται ευθέως ή αντιστρόφως σε σχέση με την πραγματική πιθανότητα ξαφνικού θανάτου … να πάρει , ποιο είναι αυτό το σινιάλο που είναι μπροστά στα μάτια μας αλλά εμείς δεν έχουμε την ψυχική ικανότητα να το διακρίνουμε …»
« … η φούστα της έχει σηκωθεί αποκαλύπτοντας τις μαύρες ζαρτιέρες που φορά από μέσα . Πόσες φορές έχουν αναπηδήσει τα πέη των αντρών της Δύσης , εδώ και δύο αιώνες , στη θέα αυτού του μοναδικού σημείου στην κορυφή της κάλτσας μιας κυρίας, αυτής της μετάβασης από το μετάξι στη γυμνή επιδερμίδα ! Είναι εύκολο για τους μη-φετιχιστές να κοροϊδεύουν και να μιλάνε για παβλοβιανά εξαρτημένα αντανακλαστικά και να αφήνουν το θέμα εκεί , αλλά ο κάθε θιασώτης των εσωρούχων που σέβεται το αρρωστημένο γέλιο του θα σου πει πως κρύβονται κι άλλα πράγματα εδώ – υπάρχει μια ολόκληρη κοσμολογία : δεσμοί και κόμβοι , ακμές και καμπύλες , σημεία συνεφαπτομένης , μαθηματικά φιλιά , χωροχρονικές ανωμαλίες , μοναδικότητες ! …»
« Έλα λοιπόν. Άσε τον πόλεμό σου για λίγο, το χάρτινο ή σιδερένιο πόλεμο, πετρέλαιο ή σάρκα , έλα μέσα με την αγάπη σου, το φόβο σου της ήττας , την εξάντλησή σου από αυτόν. Όλη μέρα σε κατατρώει , σε καταναγκάζει , σε περιπαίζει , διεκδικεί την πίστη σου σε τόσα πράγματα που δεν είναι αλήθεια. Αυτός είσαι άραγε , το αμυδρά εγκληματικό πρόσωπο στην ταυτότητά σου, που η ψυχή του αρπάχτηκε από την κρατική φωτογραφική μηχανή καθώς το διάφραγμα έπεφτε σαν γκιλοτίνα ..»
« … γνώριζε για τα γερμανικά αρσενικά στην εφηβεία τους . Ανάσκελα σε λιβάδια και πλαγιές βουνών, κοιτάζουν τον ουρανό, αυνανίζονται , λαχταρούν. Το πεπρωμένο περιμένει , είναι μια σκοτεινιά που λανθάνει στην υφή του καλοκαιρινού ανέμου. Το πεπρωμένο θα σε προδώσει , θα λιώσει τα ιδανικά σου , θα σε ρίξει μέσα στον ίδιο απεχθή μικροαστισμό όπως και τον πατέρα σου, που ρουφάει την πίπα του στους κυριακάτικους περιπάτους μετά την εκκλησία . Θα σε ντύσει στην γκρίζα στολή του οικογενειάρχη , και χωρίς ούτε ένα κλαψούρισμα θα εκτίσεις κι εσύ την ποινή σου, πετώντας από τον πόνο στο καθήκον, από τη χαρά στη δουλειά , από το δόσιμο στην ουδετερότητα . Όλα αυτά θα σου τα κάνει το πεπρωμένο. »
« .. έχει άραγε κάποιο νόημα το να σας πω ότι όλα όσα πιστεύετε για αληθινά είναι μια πλάνη ? […] πρέπει να κάνετε δυο ερωτήσεις , ποια είναι η πραγματική φύση της σύνθεσης και μετά ποια είναι η πραγματική φύση του ελέγχου. Νομίζετε πως γνωρίζετε , προσκολλάστε στα πιστεύω σας. Αργά η γρήγορα όμως θα αναγκαστείτε να τα εγκαταλείψετε. »
« .. είναι αυτή η διαδικασία κατά την οποία ζωντανές ψυχές με την θνητότητά τους σαπισμένη και καταφαγωμένη από τα κοφτερά δόντια του Κυβερνητικού Θανάτου γίνονται αθέλητά τους δαίμονες γνωστοί στην κύρια ακολουθία της δυτικής μαγείας ως Κλίποθ , Κελύφη των Νεκρών. Είναι ακόμη αυτό που το παρόν σύστημα συχνά κάνει σε έντιμους άνδρες και γυναίκες αποκλειστικά στην από εδώ μεριά του τάφου. Σε καμιά διαδικασία από τις δύο δεν υπάρχει αξιοπρέπεια , ούτε έλεος . Μητέρες και πατέρες εθίζονται στον εκούσιο θάνατο με συγκεκριμένους προτιμώμενους τρόπους: προκαλώντας στους εαυτούς τους καρκίνους και καρδιακές προσβολές , εμπλεκόμενοι σε τροχαία δυστυχήματα , πηγαίνοντας στον Πόλεμο , αφήνοντας τα παιδιά τους μόνα στο δάσος . Πάντα θα σου λένε ότι τους πατέρες «τους παίρνουν», αλλά οι πατέρες απλώς φεύγουν, περί αυτού πρόκειται . Οι πατέρες μαζί με τις μητέρες συγκαλύπτουν ο ένας τον άλλον και τα λάθη τους . Αυτό είναι όλο.»
« … τόσο καλά έχουν καταπατήσει τα καταπράσινα λιβάδια του μυαλού του, τα έχουν οργώσει και σπείρει και τον έχουν επιδοτήσει για να μην φυτεύει εκεί τίποτε δικό του …»
« .. το χρήμα είναι αυτό που μας μετατρέπει σε μικρά ατροφικά ανθρωπάκια προσκολλημένα στο μεγάλο πρησμένο και μολυσμένο βυζί της καταναλωτικής αφθονίας. Πώς μπορώ εγώ να είμαι ανθρώπινη για αυτήν ? Όχι δεν είμαι η μητέρα της . Η «Μητέρα» είναι απλώς μια κατηγορία δημοσίου υπαλλήλου. Οι Μητέρες δουλεύουν για Εκείνους ! Είναι η αστυνομία της ψυχής … […] Οι Μητέρες μαζεύονται μια φορά το χρόνο, μυστικά , σε εκείνα τα γιγάντια συνέδρια κι ανταλλάσσουν πληροφορίες. Συνταγές , παιχνίδια , φράσεις κλειδιά για να χρησιμοποιήσουν στα παιδιά τους .
Η δική σου τι σου έλεγε όταν ήθελε να σε κάνει να νοιώσεις ενοχές ? «έχω πεθάνει στη δουλειά ! » λέει το κορίτσι . Έχουν και έναν διαγωνισμό ξέρεις , Μητέρα της Χρονιάς, που περιλαμβάνει θηλασμό, αλλαγή πάνας, όπου τις χρονομετρούν, διαγωνισμούς μαγειρικής κ.τ.λ. . Στο τέλος αρχίζουν να χρησιμοποιούν και τα παιδιά τους . Ο Δημόσιος Κατήγορος βγαίνει στη σκηνή. « σε λίγο Άλμπρεχτ θα φέρουμε εδώ τη μητέρα σου. Πάρε ένα πιστόλι Λούγκερ , γεμάτο.
Το κράτος σου εγγυάται πλήρη αμνηστία παιδί μου. Κάνε ότι θέλεις , οτιδήποτε. Καλή τύχη αγόρι μου .» Τα πιστόλια είναι γεμάτα με άσφαιρα αλλά το δύστυχο παιδί δε το ξέρει αυτό. Μόνο οι μητέρες που τα παιδιά τους τις πυροβολούν προκρίνονται στα τελικά . Εδώ φέρνουν ψυχίατρους και οι κριτές κάθονται με χρονόμετρα για να δουν πόσο γρήγορα θα σπάσουν τα παιδιά . « λοιπόν Όλγκα , δε νομίζεις ότι καλά έκανε η μανούλα και χάλασε τη σχέση σου με εκείνον τον μακρυμάλλη ποιητή ?»
« απ’ ότι καταλαβαίνουμε η μητέρα σου κι εσύ έχετε μια , χμμ , πολύ κοντινή σχέση Χέρμαν.
Θυμάσαι τότε που σε έπιασε να αυνανίζεσαι με το γάντι της ? Έ ?» Νοσοκομειακοί υπάλληλοι στέκονται δίπλα έτοιμοι να βγάλουν έξω τα παιδιά που αφρίζουν, ουρλιάζουν, κυριεύονται από σπασμούς. Τελικά μόνο μια μητέρα μένει στη σκηνή κερδίζοντας τη σφαίρα και το σκήπτρο που σε αυτή την περίπτωση είναι ένα χρυσό κιούπι με ψητό μοσχάρι και ένα μαστίγιο ενώ η ορχήστρα παίζει Τριστάνο και Ιζόλδη …»
« … η επιβίωση συνίσταται στο να έχεις αρκετά δυνατές επιθυμίες μαζί με την αποφασιστικότητα και την εξυπνάδα για να τις πραγματοποιήσεις . Και η εξυπνάδα δεν είναι κάποιος αφηρημένος δείκτης νοημοσύνης αλλά το πόσο καλά αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα , το πόσο καλά γνωρίζεις το Σύστημά Τους και πώς να το χρησιμοποιείς . Είναι δουλειά και δεν υπάρχει χώρος για μεταφυσικές ανησυχίες , αυτές απλώς αποδυναμώνουν την θέληση και ένας άνθρωπος μπορεί να ενδώσει ή να δώσει μάχη για να νικήσει κ.ο.κ. ….»
« … η στιγμή της ελευθερίας σας πάει , πέρασε . Τραβήξτε τώρα πίσω στα κλουβιά σας και στους ορθολογικά οργανωμένος τρόπους θανάτου. Θανάτου στην υπηρεσία ενός ζωικού είδους καταραμένου με τη γνώση ότι θα πεθάνει . Αν μπορούσα και αν ήξερα τον τρόπο θα σας ελευθέρωνα . Μα εκεί έξω δεν υπάρχει ελευθερία . Υπάρχουν μόνο Εκείνοι με τα Όπλα τους και το Χρήμα τους . Όλα , τα πάντα , ζώα , φυτά , ορυκτά , μα κυρίως οι άνθρωποι , σπάνε και επανασυναρμολογούνται κάθε μέρα σε ένα αδιάκοπο κύκλο εκμετάλλευσης που τον ονόμασαν Πρόοδο ή Παραγωγή κατά την προσφιλή Τους τακτική να παρουσιάζουν το μαύρο για άσπρο. Κι όλα αυτά για να διαφυλαχτεί μια μικρή ελίτ ανθρώπων που έχουν την πιο δυνατή φωνή όταν θεωρητικολογούν περί ελευθερίας , αλλά είναι οι λιγότεροι ελεύθεροι από όλους . Δεν μπορώ ούτε καν να σας δώσω την ελπίδα ότι κάποτε θα είναι διαφορετικά , ότι Εκείνοι θα βγούνε έξω και θα ξεχάσουν τον θάνατο , και θα χάσουν τον πολυσύνθετο τρόμο της Τεχνολογίας Τους , και θα σταματήσουν να χρησιμοποιούν ανελέητα όλες τις άλλες μορφές ζωής για να συγκρατήσουν τους φόβους τους μέσα σε ανεκτά όρια , και ότι θα γίνουν σαν εμένα και σένα , απλά εδώ , απλώς ζωντανοί ….»
« … η κριτική μάζα δεν μπορεί να αγνοηθεί . Εφόσον οι τεχνικοί τρόποι ελέγχου έχουν φτάσει σε ένα συγκεκριμένο μέγεθος , ένα συγκεκριμένο βαθμό σύνδεσης του ενός με τον άλλο, οι πιθανότητες για ελευθερία έχουν χαθεί οριστικά . Ο Λόγος έχει πάψει να έχει νόημα . Νομίζω πως υπάρχει μια τρομερή πιθανότητα τώρα μέσα στον Κόσμο, δεν μπορούμε να την παραμερίσουμε , πρέπει να την κοιτάξουμε κατάματα . Είναι πιθανό ότι Εκείνοι δε θα πεθάνουν. Ότι είναι πλέον δυνατόν για Αυτούς να ζουν αιώνια – αν και εμείς φυσικά θα συνεχίσουμε να πεθαίνουμε όπως πάντα .
Ο Θάνατος ήταν πάντα η πηγή της δύναμης Τους . Ίσως πια θα πεθαίνουμε μόνο γιατί το θέλουν Εκείνοι γιατί έχουν ανάγκη τον δικό μας τρόμο για την επιβίωσή Τους . Εμείς είμαστε η σοδειά Tους … μοναδική μας ελπίδα είναι ο κανόνας που λέει πως για κάθε είδος βαμπίρ υπάρχει και ένα είδος σταυρού όμως θα πρέπει να το ανακαλύψουμε γιατί δεν πρόκειται να μας δοθεί από κανέναν …»
« Εμπρός λοιπόν, βάλτε κεφαλαίο Τ στην Τεχνολογία , θεοποιήστε την Επιστήμη για να την υψώσετε ως Ιερή πάνω από κάθε κριτική που θα καθιστούσε ένοχους τόσο την ίδια όσο και εσάς που την αποδέχεστε και την χρησιμοποιείτε. Αλλά αυτό σε βάζει στην ίδια κατηγορία με τους ευνουχισμένους , φιλαράκο, μαζί με τους ευνούχους που φυλάνε το χαρέμι της κλεμμένης μας Γης για να το χαίρονται οι παραλυμένες και άχαρες στύσεις των ανθρώπινων σουλτάνων, των ‘εκλεκτών’ , αυτών που δεν έχουν κανένα δικαίωμα να βρίσκονται εκεί που βρίσκονται …»
Παροιμίες για παρανοϊκούς : Η αθωότητα των πλασμάτων είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την ανηθικότητα του Αφέντη.
Αν βάλεις τους ανθρώπους να κάνουν τις λάθος ερωτήσεις δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τις απαντήσεις.
Εσύ κρύβεσαι , Εκείνοι ψάχνουν.»
« Η προσωπική σου πυκνότητα είναι ευθέως ανάλογη προς το εύρος του χρονικού δακτυλίου. Αυτό είναι το εύρος του παρόντος σου , του τώρα . Είναι το γνωστό «Δτ»
υπολογισμένο ως εξαρτημένη μεταβλητή. Όσο περισσότερο μπορείς να σκέφτεσαι το παρελθόν και το μέλλον, τόσο πιο μεγάλο είναι το εύρος του δακτυλίου σου, τόσο πιο συμπαγής η προσωπικότητα σου. Αλλά όσο πιο στενή και επιτακτική είναι η αίσθηση του Τώρα , τόσο πιο αραιός είσαι . Μπορεί να φτάσεις στο σημείο που θα δυσκολεύεσαι να θυμηθείς τι έκανες πριν από πέντε λεπτά .
Αυτό είναι κάτι που γνωρίζουν οι βασανιστές όταν αποδομούν ανθρώπινες προσωπικότητες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης με καταναγκαστική εργασία ή σε κελιά απομόνωσης με βασανιστήρια . Όταν το μόνο που θυμάσαι ή σε περιμένει είναι υποχρεωτικός εγκλωβισμός , εξουθενωτική εργασία και περιστασιακά ηλεκτροσόκ , εκμηδενίζεσαι , ξεχνάς ακόμα και το όνομά σου…»
« .. οι προθέσεις του καυλιάρη Ανώνυμου δεν είναι παρά ένα μεγαλομανές κεντρικό σχέδιο που οδηγεί στο σεξουαλικό έρωτα με κάθε έναν από τους ανθρώπους στον κόσμο ολόκληρο και πως όταν όλοι κατά θαυμαστό τρόπο, συμπεριληφθούν τελικά , αυτό θα είναι ένας ορισμός του τι σημαίνει ‘αγαπώ τους Ανθρώπους’…»
« Μέσω του Ινστιτούτου Μπλαντ και του Ιδρύματος Μπλαντ ο άνθρωπος ελέγχει αυτά που τον ενδιαφέρουν στην Αμερική από το 1919. Ποιος νομίζετε ότι κουκούλωσε εκείνη την πατέντα για το καρμπιρατέρ που έκανε 100 μίλια στο γαλόνι, έ ? Σίγουρα έχετε ακούσει αυτή την ιστορία – ίσως μάλιστα να έχετε γελάσει ειρωνικά μαζί με τους πληρωμένους ανθρωπολόγους που την αποκαλούσαν Μύθο της Εποχής του Αυτοκινήτου, ή κάποια τέτοια μαλακία – λοιπόν τελικά , αυτό το πράγμα ήταν πραγματικότητα και ήταν ο Λάιλ Μπλαντ που εμφάνισε αυτές τις ακαδημαϊκές πουτάνες με τα πονηρά γελάκια τους και τα αξιόπιστα ψέματά τους . Και εκείνη τη μεγάλη διαφημιστική καμπάνια της δεκαετίας του τριάντα ότι η Μαριχουάνα Σκοτώνει , ποιος νομίζετε ότι εργάστηκε στενά , κώλος και βρακί με το FBI γι’ αυτό ? Και θυμάστε όλα εκείνα τα ανέκδοτα με τον τύπο που πάει στο γιατρό γιατί δεν του σηκώνεται ?
Ναι , ο Λάιλ τα διέδωσε – δεκάδες βασικές παραλλαγές , αφού πρώτα έκανε μελέτες σε βάθος για το Εθνικό Συμβούλιο Ερευνών που έδειχναν ότι ένα απαράδεκτο 36% του αρσενικού εργατικού δυναμικού δεν έδιναν αρκετή σημασία στον πούτσο τους – και αυτό υπονόμευε την αποδοτικότητα των οργάνων που έκαναν την πραγματική δουλειά … οι ψυχολογικές μελέτες , μάλιστα έγιναν η ειδικότητα του Μπλαντ .
Η έρευνα του στο υποσυνείδητο της Αμερικής την εποχή της Ύφεσης θεωρείται κλασσική, και κάποιοι λένε πως έπεισε αρκετούς για την ευλογοφάνεια της ‘εκλογής’ του Ρούζβελτ το 1932 …»
« .. η μαγεία σ’ αυτές τις Μασονικές τελετές είναι πάρα πολύ παλιά . Κι εκείνες τις εποχές λειτουργούσε . Καθώς περνούσε ο καιρός και άρχισε να χρησιμοποιείται για θέαμα , για να στερεοποιήσει αυτό που ήταν απλά κοσμική μορφή εξουσίας , άρχισε να χάνει την δραστικότητά της . Αλλά οι λέξεις , οι κινήσεις και ο μηχανισμός έχουν μεταφερθεί λίγο πολύ πιστά μέσα στις χιλιετίες , μέσα από τη ζοφερή ορθολογικοποίηση του Κόσμου, κι έτσι η μαγεία υπάρχει ακόμα , και το μόνο που χρειάζεται για να ζωντανέψει είναι να αγγίξει το κατάλληλα ευαίσθητο μυαλό..,»
« .. Κοιμόντουσαν στον ώμο σου , και έκλαιγαν στην μπίρα σου
και σου λέγανε θλιμμένα παραμύθια .
Δήθεν ήθελαν συμπάθεια , και δεν ψάχναν για ψυχές ,
μα ποτέ Τους δε σου είπαν την αλήθεια .
Αυτός σου λέω σήμερα , δεν είναι ο μόνος δρόμος .
Αυτά που σου πουλάνε μην τα τρως ,
σε πλήρωναν να τα δεχτείς , μα είναι ώρα να αρνηθείς .
Αυτό είναι πόλεμος , κι Εκείνοι είναι ο Εχθρός .
Διώξε τους φόβους σου , τώρα είναι ο καιρός
ξέχνα την άπληστη αγκαλιά τους , θα γκρεμιστεί το Σύστημά τους .
Αυτό είναι πόλεμος , κι Εκείνοι είναι ο εχθρός …»
« .. η αλήθεια είναι ότι ο Πόλεμος κρατά τα πράγματα ζωντανά . Τα πράγματα . Η Φόρντ είναι μόνο ένα από αυτά . Η ιστορία με τους Γερμανούς και τους Ιάπωνες ήταν μόνο μία , κάπως σουρεαλιστική , εκδοχή του πραγματικού Πολέμου. Είπανε ότι στις 8 Μαΐου του 1945 τελείωσε αλλά μην Τους πιστεύεις , κι αυτό προπαγάνδα είναι .
Ο πραγματικός Πόλεμος διεξάγεται σε μόνιμη βάση. Οι θάνατοι μειώνονται που και που, αλλά ο Πόλεμος σκοτώνει ακόμα πολλούς ανθρώπους αν και με πιο διακριτικούς τρόπους , τόσο περίπλοκους που ακόμα και εμείς σε αυτό το επίπεδο δεν μπορούμε να τους ανιχνεύσουμε. Αλλά πάντα πεθαίνουνε αυτοί που πρέπει να πεθάνουνε όπως και όταν μάχονται οι στρατοί . Αυτοί που στη βασική εκπαίδευση στέκονται στη μέση της διάταξης των πολυβόλων.
Αυτοί που δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη στους λοχίες και τους αξιωματικούς τους. Αυτοί που ολισθαίνουν και δείχνουν μια στιγμή αδυναμίας στον Εχθρό. Αυτοί είναι που ο Πόλεμος δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει κι έτσι πεθαίνουν...»
« … τα νεανικά του όνειρα για μια οργάνωση όλων των ανθρώπων μοιάζουν ανέφικτα πια . Το Δίκτυο είναι ορθάνοιχτο, όλα τα μηνύματα ακούγονται από όλους και οι προδότες είναι πάρα πολλοί . Παραδοσιακά οι προφήτες ποτέ δεν κρατάνε πολύ.
Ή τους δολοφονούνε απροκάλυπτα ή τους κανονίζουν κάποιο ατύχημα αρκετά σοβαρό ώστε να τους κάνει να σταματήσουν και να προβληματιστούν, οπότε , συνήθως αποσύρονται μόνοι τους . Αλλά για αυτόν ειδικά έχουν επιφυλάξει μια χειρότερη μοίρα . Είναι καταδικασμένος να συνεχίσει για πάντα να ξέρει την αλήθεια και να είναι ανήμπορος να αλλάξει οτιδήποτε ακόμα και στο ελάχιστο. Ποτέ πια δε θα επιχειρήσει να βγει από τον τροχό. Η οργή και η απογοήτευσή του θα μεγαλώσουν πέρα από κάθε όριο …»
« … είναι πιθανό ότι κάποια εκκεντρική δικαιοσύνη έχει αρχίσει να λειτουργεί εδώ πέρα , που ο Σλόθροπ θα έπρεπε να εξετάσει . Κυκλοφορούνε φήμες στη Ζώνη για κάποιο Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου που ετοιμάζεται στη Νυρεμβέργη. Κανείς απ’ όσους έχει ακούσει ο Σλόθροπ δεν είναι σαφής ως προς το ποιος δικάζει ποιον και για τι , αλλά μην ξεχνάτε ότι πρόκειται για μυαλά κατεστραμμένα από αντικοινωνικές και αλόγιστες ηδονές . […]
…είναι οι Ναζί που δεν έχουν πάψει να είναι Ναζί , που έχουν διαφύγει στη Λατινική Αμερική ή περιφέρονται μέσα σε υποβρύχια που κανείς δεν ξέρει που είναι και διεξάγουν τις δικές τους μυστικές δίκες κατά των εχθρών του Ράιχ …»
« ..το βασικό πρόβλημα ήταν πάντοτε το να βάζεις άλλους ανθρώπους να πεθαίνουν για σένα . Τι μπορεί να αξίζει για κάποιον τόσο πολύ ώστε να δώσει τη ζωή του για αυτό ? Εδώ ακριβώς είχε το πλεονέκτημα η θρησκεία , για αιώνες .
Η θρησκεία είχε πάντα να κάνει με τον θάνατο. Δεν τη χρησιμοποιούσαν τόσο σαν όπιο όσο σαν τεχνική , έβαζε τους ανθρώπους να πεθαίνουν για ένα ορισμένο σύνολο πεποιθήσεων σχετικά με το θάνατο. Διεστραμμένο βέβαια , αλλά ποιος είσαι εσύ για να κρίνεις ? ήταν καλό κόλπο όσο κράτησε . Αλλά από τότε που έγινε δύσκολο να πεθαίνεις για το θάνατο αποκτήσαμε μια κοσμική εκδοχή. Θα πεθάνεις για να βοηθήσεις την Ιστορία να αποκτήσει την προκαθορισμένη μορφή της . Θα πεθάνεις και θα ξέρεις ότι η πράξη σου θα φέρει λίγο πιο κοντά ένα καλό τέλος .
Επαναστατική αυτοκτονία , ωραία ιδέα . Κοίτα όμως : αν οι αλλαγές της Ιστορίας είναι όντως αναπόδραστες , τότε μπορείς και να μην πεθάνεις έ ? Αν πρόκειται τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους έτσι και αλλιώς , τότε τι νόημα έχει ? …»
« .. έλα τώρα , λίγο σαδομαζοχισμός δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Αλλά γιατί μας μαθαίνουν να νοιώθουμε αντανακλαστική ντροπή όποτε προκύπτει αυτό το θέμα ? Γιατί το Σύστημα επιτρέπει όλες τις άλλες μορφές σεξουαλικής συμπεριφοράς εκτός από αυτήν ? Διότι η υποταγή και η κυριαρχία είναι οι πρώτες ύλες που χρειάζεται για την επιβίωσή του. Δεν μπορούν να σπαταλιούνται σε ιδιωτικό σεξ . Σε οποιοδήποτε είδος σεξ . Χρειάζεται την υποταγή μας για να μπορεί να μείνει στην εξουσία .
Χρειάζεται τους πόθους μας για κυριαρχία για να μπορεί να μας βάλει στο δικό του παιχνίδι εξουσίας . Δεν υπάρχει ηδονή σε αυτό μόνο εξουσία . Να είσαι σίγουρος , αν ο σαδομαζοχισμός μπορούσε να επιβληθεί παγκόσμια σε οικογενειακό επίπεδο ας πούμε (αλλά γιατί όχι και στο φιλικό) , το Κράτος θα παρέλυε , αυτό είναι σαδοαναρχισμός και ο Μίκλος Θάνατς είναι ο κορυφαίος θεωρητικός του στη Ζώνη αυτή την εποχή …»
« .. λένε πως η διάνοια αυτού του ανθρώπου , του Κεκουλέ , συνίστατο στο ότι έβλεπε συχνά σε όνειρα τις λύσεις στα προβλήματα θεωρητικής έρευνας και κατά συνέπεια των τεχνικών εφαρμογών… αλλά ποιος του έστειλε αυτό το Όνειρο με τον κυκλικό αρωματικό δακτύλιο του βενζολίου, που έμοιαζε με το Αρχαίο Ερπετό που τρώει τη ουρά του και αποτέλεσε τη βάση ολόκληρου του οικοδομήματος της σύγχρονης Χημικής Βιομηχανίας ?
Ποιος έβαλε αυτό το νέο ερπετό στον ρημαγμένο μας Κήπο, που ήδη ήταν πολύ βρόμικος και πολυπληθής για να μπορεί να χαρακτηριστεί τόπος αθωότητας ? Εκτός και αν η αθωότητα είναι το ουδέτερο, το σιωπηλό μας πέρασμα στους μηχανισμούς της αδιαφορίας , της συγκαλυμμένης ανημποριάς ….»
« … πρέπει να ψάξουμε εδώ για πηγές ενέργειας και δίκτυα διανομής που ποτέ δεν διδαχθήκαμε, οδούς ενέργειας που οι δάσκαλοί μας ποτέ δεν φαντάστηκαν ή που τους ενθάρρυναν να αποφύγουν… πρέπει να βρούμε μετρητές που οι διαβαθμίσεις τους είναι άγνωστες σε αυτόν τον κόσμο, να σχεδιάσουμε τα δικά μας διαγράμματα , να προσαρμοστούμε στα δεδομένα , να κάνουμε συνδέσεις , να μειώσουμε τα σφάλματα, να προσπαθήσουμε να μάθουμε την πραγματική λειτουργία … εστιάζοντας σε ποια ανυπολόγιστη συνωμοσία ? Εδώ πάνω, στην επιφάνεια , η λιθανθρακόπισσα , η υδρογόνωση, ο πολυμερισμός, η σύνθεση, ήταν πάντα ψεύτικες, εικονικές λειτουργίες που έκρυβαν την πραγματική, την πλανητική αποστολή που, ναι , ίσως εξελίσσεται εδώ και αιώνες … αυτό το ερειπωμένο εργοστάσιο, που περιμένει τους Καββαλιστές του και τους νέους αλχημιστές του για να ανακαλύψουν το Κλειδί , να διδάξουν τα μυστήρια και σε άλλους …»
« … υπάρχει ένα Χέρι που αναστέλλει , το χρόνο που τελειώνει στο γυαλί ,
μέχρι το Φως που γκρέμισε τους Πύργους , να βρει τον τελευταίο Ευτελή …
μέχρι οι Καβαλάρηδες να κοιμηθούν, παντού μέσα στη Ζώνη την πλανεύτρα ,
με πρόσωπα χαραγμένα στις βουνοπλαγιές , και μια μικρή Ψυχή σε κάθε πέτρα ..»
Τώρα , όλοι μαζί … -
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου