γράφτηκε
στον Τοίχο
20.4.15
-
0
Comments
Θεοδοσία Μπατάλα
Σε μια στημένη και άνευ σημασίας συνέντευξη τύπου την Τετάρτη 15 Απριλίου 2015 ο διορισμένος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, «σώθηκε από «θαύμα» από τα κομφετί που του πέταξε η ακτιβίστρια», πριν την απομακρύνει ο ικανοποιητικά πληρωμένος στρατός ασφαλείας των μελών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Σε μια στημένη και άνευ σημασίας συνέντευξη τύπου την Τετάρτη 15 Απριλίου 2015 ο διορισμένος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, «σώθηκε από «θαύμα» από τα κομφετί που του πέταξε η ακτιβίστρια», πριν την απομακρύνει ο ικανοποιητικά πληρωμένος στρατός ασφαλείας των μελών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Με αυτόν τον τρόπο σου χορήγησαν ακόμη ένα βάλιουμ για να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη διαιώνιση της ψευδαίσθησής σου για την «σιωπηλή επανάσταση», που στην πραγματικότητα γίνεται μια σιωπηλή, αλλά πολύ πραγματική αντεπανάσταση.
Το νέο βάλιουμ είναι πραγματικά νέο, φρέσκο κρέας, τόσο όσο, γεννημένη στις 22 Ιουνίου 1993, και ήρθε για να μείνει, όπως και ο Ευρωπαϊκός Μεσαίωνας, στα εγκαίνια του οποίου, για μια ακόμη φορά δεν ήσουν καλεσμένος.
Η Γερμανίδα φοιτήτρια Φιλοσοφίας Γιόζεφιν Βιτ Μάρκμαν υποτίθεται ότι κατάφερε να περάσει από τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας και να βρεθεί μέσα στην αίθουσα χωρίς να την καταλάβουν οι φρουροί, οι οποίοι αρκέστηκαν στην επίδειξη της προσωπικής της ταυτότητας και όχι στην ταυτοποίηση της υποτιθέμενης δημοσιογραφικής της ταυτότητας, αφού είχε καταχωρηθεί ως δημοσιογράφος του Vice Media Γερμανίας. «Δεν είμαι οικονομολόγος ούτε σπουδάζω αυτό το αντικείμενο. Κι όμως μπορώ να δω ότι πολλά πράγματα τα οποία κάνει ΕΚΤ αποτελούν τρομερά λανθασμένες αποφάσεις και δεν βοηθούν την Ελλάδα να αναπτυχθεί ή να δοθεί τέλος στην κρίση. Αν η ΕΚΤ ρυθμιζόταν με δημοκρατικές διαδικασίες, ίσως να ήταν όλα διαφορετικά. Θα ήθελα να ανοίξει μια συζήτηση για το πώς θα αναδιαρθρωθεί ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρώπης. Μπήκα μέσα στην ΕΚΤ για να δείξω ότι οι άνθρωποι με τους οποίους ασχολείται η πολιτική της ΕΚΤ δεν αδιαφορούν και απαιτούν αλλαγή εδώ και τώρα. Η διαμαρτυρία μου, επίσης, ήταν και φεμινιστική, αφού το σύνθημα μου ήταν "End ECB Dick-tatorship"», δήλωσε η Γερμανίδα ακτιβίστρια, προσθέτοντας πως «η εικόνα του προσώπου του Μάριο Ντράγκι ήταν ανεκτίμητη. Φοβήθηκε, εξεπλάγην κι έτρεμε. Ο τραπεζίτης αυτός ξαφνικά μετατράπηκε σε έναν συνηθισμένο άνθρωπο μπροστά μου. Του πέταξα, μάλιστα, κονφετί, γιατί ήμουν σίγουρη ότι οι υπηρεσίες ασφαλείας θα με απομακρύνουν πολύ γρήγορα και το μήνυμα που έπρεπε να αποσταλεί ήταν πολύ μεγαλύτερο».
Τελείως «τυχαία» απέστειλε και μήνυμα προς τον ελληνικό λαό: «Θα ήθελα να τους πω ότι εγώ και πολλοί άλλοι άνθρωποι που ζουν εδώ στη Γερμανία βρίσκουν αηδιαστική τη ρατσιστική περιγραφή που γίνεται εναντίον του ελληνικού λαού. Δεν είναι αλήθεια ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και άπληστοι. Ενωμένοι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα σημερινά προβλήματα βασιζόμενοι στην αλληλεγγύη κι όχι στα μέτρα λιτότητας που επιδεινώνουν ολοένα και περισσότερο την κατάσταση. Αν υπάρξει Grexit ολόκληρη η ευρωπαϊκή ιδέα θα αποτύχει».
Σε πήραν χαμπάρι ελληνάκο. Μέχρι και το μέχρι τώρα απλό μέλος του ευρωπαϊκού φεμινιστικού κινήματος διαμαρτυρίας Femen, χρησιμοποιεί για την έναρξη της νέας προσωπικής καριέρας της, το εδώ και 5 χρόνια ελληνικό μελόδραμα, την πολυθρύλητη έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, στη νέα συριζαίικη αφήγηση περί αλληλεγγύης των ευρωπαϊκών λα(γ)ών και διάσωση της ευρωπαϊκής ιδέας. Έβγαλαν την μικρή αλλά επιτήδεια τσομπάνα να καλοπιάσει τα δικά σου προβατάκια και να τους υποσχεθεί αξιοπρεπέστερη σφαγή, χωρίς βρομόλογα.
Έσκασε ο Ντράγκι από την ζήλεια του, που το σπλάχνο τους τύπωσε σε μια απλή τετριμμένη μαύρη μπλούζα το μήνυμα «Τέλος στη δικτατορία της ΕΚΤ» και δεν το έγραψε πάνω στα τρυφερά της στήθη, κατά την συνήθη πρακτική που της εξασφάλισε την δημοσιότητα και την διασημότητα, όπως η γυμνόστηθη εμφάνισή της μπροστά στην Καγκελάριο Μέρκελ και τον Πρόεδρο Πούτιν τον Απρίλιο του 2013 στην εμπορική έκθεση στο Ανόβερο της Γερμανίας με το γραμμένο μήνυμα πάνω στα στήθη της «Γαμημένε δικτάτορα» και όταν εμφανίστηκε με τα βαμμένα με το σύνθημα «Εγώ είμαι ο Θεός» στήθη της δίπλα στον ογδόντα ετών Αρχιεπίσκοπο Joachim Meisner στις 25 Δεκεμβρίου 2013 στην Χριστουγεννιάτικη Λειτουργία στον καθεδρικό ναό της Κολωνίας.
Δεν σε υπολογίζουν πια, ελληνάκο. Δύο μέρες αργότερα, την Παρασκευή 17 Απριλίου 2015 ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μιλώντας στο Ινστιτούτο Brookings στην Ουάσινγκτον παραδέχτηκε ότι η Γερμανία απολαμβάνει τα μεγαλύτερα οφέλη από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και είναι προς το συμφέρον της να υπερασπιστεί το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, άρα και να δείξει αλληλεγγύη. «Η αλληλεγγύη, όμως δεν είναι δρόμος μονής κατεύθυνσης», συμπλήρωσε.
Σε αυτόν τον δρόμο διπλής κατεύθυνσης ο δικός σου ρόλος, αυτός που προδιέγραψαν άλλοι και επί πολλά χρόνια, είναι να είσαι η μπάλα στα πόδια της πρώην Τρώει-κα και νυν Θεσμών.Η Ευρωπαϊκή Ένωση, πόσο μάλλον η Ευρωζώνη, δεν είναι φιλειρηνικές επιχειρήσεις που στήθηκαν με όραμα το καλό και την ευημερία των περίπου πεντακοσίων εκατομμυρίων πολιτών.
Ο Ζακ Αταλί, σύμβουλος του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, σε μια ομιλία του στις 24 Ιανουαρίου 2011 για την ευρωπαϊκή κρίση, είπε ότι όχι μόνο ήταν προβλέψιμη, αλλά ότι σχεδιάστηκε συνειδητά για να επιτευχθεί μια ισχυρή ευρωπαϊκή δημοσιονομική ομοσπονδία:
«Όλοι αυτοί που είχαν, όπως κι εγώ, το προνόμιο να πρωτοστατούν στην πρώτη εκδοχή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εξασφαλίσουν ότι η έξοδος από την Συνθήκη θα είναι αδύνατη. «Ξεχάσαμε» σκόπιμα ένα άρθρο, το οποίο θα επέτρεπε σε ένα κράτος-μέλος την έξοδο. Αυτό δεν ήταν και πολύ δημοκρατικό αλλά ήταν η εγγύηση ότι θα κάναμε πιο δύσκολα τα πράγματα, ώστε να είναι όλοι υποχρεωμένοι να συνεχίσουν».
Ο Τζουλιάνο Αμάτο, τότε αντιπρόεδρος της «Ευρωπαϊκής Σύμβασης», η οποία επεξεργαζόταν το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, σε μια συνέντευξη αποκάλυψε τις ιδέες, στις οποίες βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση στη σημερινή της μορφή.
Το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, που καταψηφίστηκε σε ελεύθερα δημοψηφίσματα και στη Γαλλία και στην Ολλανδία, στην περίπτωση της Ιρλανδίας φανέρωσε πού έχουν γραμμένη την δημοκρατία οι διασώστες της ευρωπαϊκής ιδέας, όταν υποχρέωσαν τους Ιρλανδούς να ψηφίσουν τόσες φορές μέχρι να πάρουν την «σωστή», σύμφωνα με τους Αταλί και Αμάτο, απόφαση. Για να παρακάμψουν την έγκριση των λαών έφτιαξαν την Συνθήκη της Λισαβόνας, σύμφωνα με την οποία δεν επιτρεπόταν να ψηφίσουν οι πολίτες, αλλά μόνο τα κοινοβούλια.
Σε μια συνέντευξή του στην εφημερίδα «La Stampa» στις 13 Ιουλίου 2000 ο Αμάτο δήλωσε:
«Γι' αυτό προτιμώ να προχωρούμε αργά και να καταλύουμε βήμα-βήμα την κυριαρχία, εμποδίζοντας έτσι την απότομη μετάβαση από την εξουσία των εθνικά κυρίαρχων κρατών στην εξουσία της ομοσπονδίας. Και γιατί δεν θα πρέπει να επιστρέψουμε στην προ του Hobbes εποχή; Ο Μεσαίωνας είχε μια πλουσιότερη ανθρωπότητα και μια ποικιλία ταυτοτήτων που μπορεί να γίνει πρότυπο. Ο Μεσαίωνας είναι πολύ ωραίος. Σήμερα, όπως και τότε, μπαίνουν στην κοινωνία μας νομάδες. Σήμερα, όπως και τότε, υπάρχουν δυνάμεις που δεν εδράζονται σε συγκεκριμένο τόπο. Χωρίς εδαφική κυριαρχία δεν θα έχουμε ολοκληρωτισμό. Η δημοκρατία δεν έχει ανάγκη από κυρίαρχους».
Το πόσο ωραίος μπορεί να είναι αυτός ο Νέος Μεσαίωνας, στον οποίο δεν υπάρχουν εθνικά κυρίαρχα κράτη, που να μπορούν να υπερασπιστούν το κοινό καλό, το βιώνουμε ήδη στην Ελλάδα, όπου το προσδόκιμο ζωής σύντομα θα πέσει στις τιμές που ήταν το προσδόκιμο ζωής στον Μεσαίωνα, εξ αιτίας των περικοπών στην υγεία, στους μισθούς, στις συντάξεις, στην παιδεία και σε ό,τι αφορά τον κοινωνικό τομέα.
(......η συνέχεια στο αυριανό φύλλο)
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου